 |
| źródło: https://dzieje.pl/filmy/premiera-dokumentu-mala-zaglada-na-podstawie-ksiazki-anny-janko-w-maju |
„Strach
jest rodzajem pamięci” napisała Anna Janko w książce pt. „Mała
Zagłada”. W
1943 roku mama autorki, Teresa Ferenc - wówczas dziewięcioletnia
dziewczynka - przeżyła pacyfikację rodzinnej wsi Sochy. Widziała
śmierć rodziców. Zginęli wówczas nieomal wszyscy mieszkańcy
Soch, a wieś została spalona. Zarówno książka, jak i film
dokumentalny Natalii Korynckiej-Gruz pod tym samym tytułem, będący
adaptacją powieści , w poruszający sposób opowiadają o wojnie (w
jej najrozmaitszych odsłonach), o dziedziczeniu wojennych traum, a
także próbie przecięcia „pępowiny strachu”. Oba dzieła
otrzymały wiele ważnych nagród.
Film
„Mała Zagłada” pokażemy w lutowym Kinie Nokowym. Sceny
dokumentalne w obrazie Natalii Korynckiej-Gruz łączą
się z animacją, tworząc swego rodzaju pejzaż świata wewnętrznego
trzech bohaterek: matki - Teresy Ferenc, córki - Anny Janko i
wnuczki - Zuzanny Majer (nie tylko bohaterki filmu, lecz również
autorki wycinankowych animacji).
Po
projekcji odbędzie się spotkanie z Anną Janko: poetką, pisarką,
felietonistką, laureatką wielu nagród literackich, autorką
adaptowanej książki, bohaterką filmu i współscenarzystką oraz
jego reżyserką, współscenarzystką i producentką Natalią
Koryncką Gruz – autorką znakomitych i nagradzanych filmów
dokumentalnych i fabularnych.
Zapraszamy
13 marca (piątek) o godzinie 19:00. WSTĘP WOLNY!
MAŁA
ZAGŁADA
Film
dokumentalny
Produkcja:
Polska
Rok
produkcji: 2018
Barwny,
72 min
Pierwowzór:
MAŁA ZAGŁADA, autor - Anna Janko
Reżyseria:
Natalia Koryncka-Gruz
Scenariusz:
Anna Janko, Natalia Koryncka-Gruz
Lektor:
Magdalena Cielecka (fragmenty książki Anny Janko "Mała
zagłada")
Zdjęcia:
Zdzisław Najda, Łukasz Łasica
Animacja:
Tomasz Siwiński (reżyseria, opracowanie plastyczne, storyboard,
compositing), Zuzanna Majer (animacja wycinankowa) i inni
Muzyka:
Aleksander Gruz
Montaż:
Marceli Majer
Produkcja:
Eureka Studio
Przeszłość
zawsze w końcu nadchodzi… Dziedzictwo rodziców i dziadków spada
na nas, czy tego chcemy, czy nie. Film Natalii Korynckiej-Gruz jest
relacją z dziejów rodzinnej traumy.
75 lat po wydarzeniach wojennych, które ukształtowały świadomość trzech pokoleń. Matka, córka i wnuczka przekazują historię wsi Sochy na Zamojszczyźnie, gdzie na oczach dzieci dokonano masakry mieszkańców, wszystkie domy spalono i zbombardowano. O świcie, 1 czerwca 1943 r., zboczami ze wzgórz zeszli Niemcy. Strzelali z karabinów maszynowych do uciekających ludzi, a w domy kulami zapalającymi. Gdy już znaleźli się na dole, dobijali mieszkańców i podpalali to, co zostało. Potem nadleciało dziewięć samolotów, które dokończyły dzieła. Teresa Ferenc miała wtedy 9 lat. Ona i jej młodsze rodzeństwo patrzyli na śmierć matki i ojca, na pożar wsi.
Bohaterką filmu jest mała Teresa, matka narratorki. Widzimy dziecko - ofiarę wojny, jako obiekt opresji, okrucieństwa i zabijania. Mały człowiek, jeśli uchodzi z życiem po tak ekstremalnym doświadczeniu staje się pierwszym ogniwem dziedzicznej traumy. Jak radzimy sobie z wojenną postpamięcią w rodzinie? Czy wojna nigdy się nie kończy?
W skali świata wojna jest zawsze - dalej albo bliżej. W filmie widzimy tragiczny dzień z wielu perspektyw. Narratorka prowadzi rozmowy, przegląda fotografie i dokumenty, opowiada też o innych wojnach, o innych dzieciach: japońskich, kambodżańskich, bałkańskich, rwandyjskich, syryjskich. Nagrania dokumentalne mieszają się z animacją tworząc coś w rodzaju pejzażu świata wewnętrznego
75 lat po wydarzeniach wojennych, które ukształtowały świadomość trzech pokoleń. Matka, córka i wnuczka przekazują historię wsi Sochy na Zamojszczyźnie, gdzie na oczach dzieci dokonano masakry mieszkańców, wszystkie domy spalono i zbombardowano. O świcie, 1 czerwca 1943 r., zboczami ze wzgórz zeszli Niemcy. Strzelali z karabinów maszynowych do uciekających ludzi, a w domy kulami zapalającymi. Gdy już znaleźli się na dole, dobijali mieszkańców i podpalali to, co zostało. Potem nadleciało dziewięć samolotów, które dokończyły dzieła. Teresa Ferenc miała wtedy 9 lat. Ona i jej młodsze rodzeństwo patrzyli na śmierć matki i ojca, na pożar wsi.
Bohaterką filmu jest mała Teresa, matka narratorki. Widzimy dziecko - ofiarę wojny, jako obiekt opresji, okrucieństwa i zabijania. Mały człowiek, jeśli uchodzi z życiem po tak ekstremalnym doświadczeniu staje się pierwszym ogniwem dziedzicznej traumy. Jak radzimy sobie z wojenną postpamięcią w rodzinie? Czy wojna nigdy się nie kończy?
W skali świata wojna jest zawsze - dalej albo bliżej. W filmie widzimy tragiczny dzień z wielu perspektyw. Narratorka prowadzi rozmowy, przegląda fotografie i dokumenty, opowiada też o innych wojnach, o innych dzieciach: japońskich, kambodżańskich, bałkańskich, rwandyjskich, syryjskich. Nagrania dokumentalne mieszają się z animacją tworząc coś w rodzaju pejzażu świata wewnętrznego
źródło informacji:
http://www.filmpolski.pl/fp/index.php?film=1246424
ANNA JANKO
poetka, pisarka, felietonistka
(m.in. Zwierciadła).
Autorka kilku tomików wierszy, bestsellerowych powieści Dziewczyna
z zapałkami i Pasja
według św. Hanki oraz książki
Mała Zagłada
(za którą dostała Nagrodę Literacką Gryfia).
Laureatka wielu nagród i wyróżnień, m.in. Nagrody Młodych im.
Włodzimierza Pietrzaka oraz Nagrody Literackiej im. Władysława
Reymonta. Dwukrotnie nominowana do Nagrody Literackiej Nike (2001,
2013), nominowana również do Literackiej Nagrody Europy Środkowej
Angelus oraz do Nagrody Mediów Cogito.
Natalia Koryncka-Gruz
Absolwentka
Wydziału Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej w Szkole Filmowej w
Łodzi oraz filologii polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Za film
"Amok" zdobyła nagrodę w kategorii "najlepszy
debiut" podczas 23. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w
Gdyni. W latach 1986-87 związana ze Studiem Filmowym im. Karola
Irzykowskiego, w latach 1987-89 z Zespołem "Perspektywa".
Reżyseruje także reportaże i widowiska telewizyjne o raz spektakle
Teatru Telewizji. Członkini Polskiej Akademii Filmowej.
https://www.sfp.org.pl/osoba,0,1,18552,Natalia-Koryncka-Gruz.html#opis
.JPG)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz