O tym, że temat na film można znaleźć nie opuszczając własnego podwórka, a choroba daje szansę, aby opowiedzieć o nadziei przekonają się już wkrótce widzowie Nokowego Kina. Naszym gościem będzie Paweł Łoziński – człowiek, który potrafi podejść z kamerą bardzo blisko, nie raniąc uczuć bohaterów ani widzów. Nie szukam atrakcji na zewnątrz – mówi reżyser - szukam rzeczy absolutnie zwyczajnych, ale takich, żeby ludzie się w tym odnaleźli. 1
Zapraszamy do siedziby NOK 28.10 (piątek) o godzinie 19.00. WSTĘP WOLNY!
W październikowy wieczór zobaczymy dwa filmy tego wybitnego dokumentalisty.
„Siostry” to dokument o sąsiadkach reżysera. Robiłem film o naszym dozorcy Wiesiu. Spytały: a o nas by pan nie zrobił?2
Zdjęcia trwały jedno popołudnie. Miejsce akcji to podwórko reżysera, a ściślej mówiąc ławka pod drzewem. Kiedy włączyłem kamerę, zaczął się spektakl – mówi Paweł Łoziński. - Ujawnił się konflikt dwóch sióstr, który narastał przez lata. Pozornie cała rozmowa dotyczy złamanej nogi i sałatki jarzynowej, a naprawdę – głębokiej relacji między ludźmi w ogóle.3
Prywatna historia dwóch osiemdziesięcioletnich „dziewczynek” urosła do rangi metafory, a kameralny dokument zdobył uznanie zarówno wśród jurorów międzynarodowych festiwali, jak i publiczności:
„Kiedy ten film pokazywałem na świecie – wspomina reżyser - ludzie mówili: to zupełnie jak moja mama, moja babcia. Uniwersalny model siostrzeństwa, czy w ogóle relacji międzyludzkiej”4
Wielokrotnie nagradzana „Chemia” nakręcona w warszawskim Instytucie Onkologii to, jak mówi sam autor, film o życiu, bo życie wydaje się bezcenne z tamtej perspektywy. Chcieliśmy zrobić film nie o raku, ale o sile, która w każdym z nas drzemie, z której na co dzień nie zdajemy sobie sprawy.5
Groźne słowo, kojarzące się z kuracją antyrakową 6, dzięki obrazowi Pawła Łozińskiego nabiera dodatkowego znaczenia. Kojarzy się z tym, co nazywamy 'chemią międzyludzką' - bliskością, solidarnością.7 Podobno po jednym z pokazów reżyser spytał: Kto z państwa ma w swojej rodzinie osobę chorą na raka? Połowa podniosła rękę. Problem dotyka tak wielu, że szansa, aby go oswoić, spojrzeć nań z perspektywy „międzyludzkiej chemii” wydaje się nieoceniona.
Sam reżyser, również najbardziej ceni te filmy, które pozostawiają widzów z nadzieją: Jest parę takich filmów, które obejrzałem i pomyślałem, że ten świat jest jednak pięknym miejscem i że warto tu żyć. Po to zresztą moim zdaniem warto robić filmy. Żeby ludzie wychodząc z kina, wychodzili z myślą, że warto. Że w każdym człowieku można znaleźć coś dobrego.8
W jednym z filmów dokumentalisty, którego Paweł Łoziński bardzo ceni – Siergieja Dworcewoja jest scena, w której reżyser porzuca swe miejsce po drugiej stronie kamery i wchodzi w kadr, by pomóc swojemu bohaterowi – niewidomemu starszemu panu, który wyplata torby, po to, by potem rozdawać je przechodniom. Łoziński, nazywany przez swoich bohaterów/sąsiadów Pawełkiem w wielu filmach również ujawnia za kamery swoją obecność. Patrząc na jego dokumenty, trudno oprzeć się wrażeniu, że ludzie, których pokazuje są dla niego ważni nie tylko jako bohaterowie filmu. W pewnej chwili – mówi Łoziński o pracy nad „Taką historią” - przestawało mi chodzić o to, by film się udał, tylko żeby dla moich bohaterów wszystko dobrze się skończyło. Pan Szymański umarł, ale gdybym nie pojawił się z kamerą, byłby bardziej samotny. A tak – opowiedział komuś swoje życie.9
SIOSTRY, 1999
Scenariusz, reżyseria, zdjęcia, dźwięk: Paweł Łoziński
Opracowanie dźwięku: Małgorzata Jaworska, Iwo Klimek
Montaż: Dorota Wardęszkiewicz
Montaż on-line: Marcin Bukojemski
Produkcja: Paweł Łoziński Produkcja Filmów dla Programu 1 TVP S.A.
Czas: 12 minut
CHEMIA, 2009
Scenariusz i reżyseria: Paweł Łoziński
Zdjęcia: Kacper Lisowski
Montaż: Katarzyna Maciejko-Kowalczyk, Dorota Wędreszkiewicz
Produkcja: Paweł Łoziński produkcja Filmów, Program 1 TVP S.A.
Czas: 58 minut
PAWEŁ ŁOZIŃSKI (rocznik 1965) – wybitny polski dokumentalista, autor wielu nagradzanych w Polsce i za granicą dokumentów oraz filmu fabularnego „Kratka”. Syn znakomitego reżysera filmów dokumentalnych Marcela Łozińskiego, asystent Krzysztofa Kieślowskiego przy filmie „Trzy Kolory”. Nie odcinając się od tak silnie obecnej w jego życiu tradycji zdołał stworzyć własny, niepowtarzalny filmowy charakter.
1Polska Szkoła Dokumentu – Paweł Łoziński. Narodowy Instytut Audiowizualny
2Polska Szkoła Dokumentu – Paweł Łoziński. Narodowy Instytut Audiowizualny
4Polska Szkoła Dokumentu – Paweł Łoziński. Narodowy Instytut Audiowizualny
5Polska Szkoła Dokumentu – Paweł Łoziński. Narodowy Instytut Audiowizualny
8 http://www.kinoterapia.pl/tag/100-lat-w-kinie/
9Polska Szkoła Dokumentu – Paweł Łoziński. Narodowy Instytut Audiowizualny
.JPG)
