Ciepłych i rodzinnych Świąt
i spełnionych marzeń w Nowym Roku
życzą

Dyrektor i pracownicy NOK

Spotkanie z Izabelą Kuną - fotorelacja

Kino Nokowe - 2.12.2011. Spotkanie z Izabelą Kuną prowadziła Kamila Michalska.

Spotkanie z Izabelą Kuną

Izabela Kuna w Kinie Nokowym

Kreacja we wstrząsającym spektaklu telewizyjnym Sławomira Fabickiego należy z pewnością do najwybitniejszych ról Izabeli Kuny. Na spotkanie z tą znakomitą aktorką oraz projekcję Teatru Telewizji pt. „Łucja i jej dzieci” zapraszamy do siedziby NOK 18.11 (piątek) o godzinie 19.00. WSTĘP WOLNY! Film przeznaczony jest dla widzów dorosłych.

W przeciwieństwie do większości obrazów prezentowanych w Kinie Nokowym „Łucję i jej dzieci” trudno nazwać dziełem optymistycznym. Również kreacja Izabeli Kuny w tym spektaklu stoi w opozycji do najpopularniejszych ról aktorki znanej przede wszystkim z udziału w serialach i komediach romantycznych. Jednak to właśnie udział w tej kameralnej telewizyjnej produkcji pozwolił aktorce zaprezentować pełnię swoich swoich możliwości (za rolę Łucji otrzymała Grand Prix podczas Krajowego Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru TV "Dwa Teatry").

Sztuka Marka Pruchniewskiego, jednego z najlepszych współczesnych dramaturgów polskich, została napisana specjalnie dla Teatru Telewizji. Reżyserią zajął się Sławomir Fabicki (m. in. „Z odzysku” oraz nominowana do studenckiego Oscara „Męska sprawa”.)

„Sztuka oparta jest na autentycznej, opisywanej w prasie makabrycznej historii dzieciobójstwa. Zbrodnia została popełniona w jednej z polskich wsi. Jednak spektakl nie jest próbą rekonstrukcji konkretnych wydarzeń. Tytułowa bohaterka jest postacią, o której losie i wyborach ostatecznie decyduje ból i poczucie winy. (...) Wstrząsający obraz zrealizowany w konwencji paradokumentu urasta do wymiaru antycznej tragedii.”

http://www.iwoman.pl/naluzie/inews/lucja;i;jej;dzieci,49,0,498993.html

ŁUCJA I JEJ DZIECI, 2003

Spektakl telewizyjny

Czas: 75 min.

Autor: Marek Pruchniewski

Scenariusz i reżyseria: Sławomir Fabicki

Zdjęcia: Bogumił Godfrejów

Produkcja: Telewizja Polska - Agencja Filmowa (dla Teatru Telewizji Programu 2 TVP S.A.)

Obsada aktorska: Izabela Kuna (Łucja), Jacek Braciak (Jacek), Maria Chwalibóg (Stara), Janusz R. Nowicki (Stary), Kinga Preis (Ola), Filip Moczarski (Piotruś), Konrad Dróżdż (Wojtek), Kamila Głowacka (Kasia), Maria Ciunelis (Kobieta), Izabella Dąbrowska (Kobieta), Krystyna Rutkowska-Ulewicz (Kobieta), Andrzej Szopa (Ksiądz), Elżbieta Jarosik (Mecenas)

IZABELA KUNA

Polska aktorka filmowa i teatralna, scenarzystka, pisarka, blogerka., absolwentka Wydziału Aktorskiego PWSFTviT w Łodzi, związana z Teatrem Polskim w Warszawie. Brała udział w wielu etiudach filmowych Mistrzowskiej Szkoły Filmowej Andrzeja Wajdy. Była wykładowcą w Warszawskiej Szkole Filmowej Bogusława Lindy i Macieja Ślesickiego[potrzebne źródło]. Rola Łucji w teatrze tv "Łucja i jej dzieci" przyniosła jej Grand Prix dla najlepszej aktorki podczas Festiwalu „Dwa teatry”- Sopot 2004. Nominowana do Polskich Nagród Filmowych Orły za Najlepszą Drugoplanową Rolę Kobiecą w filmie Małgorzaty Szumowskiej "33 sceny z życia".

Popularność i rozpoznawalność przyniosła jej jednak rola Gosi w głośnym filmie Andrzeja Saramonowicza i Tomasza Koneckiego, „Lejdis”. Pojawia się także w serialach telewizyjnych.

W Listopadzie 2010 ukazała się jej pierwsza książka pt. Klara. Jest także autorką scenariuszy do kilku filmów krótkometrażowych i słuchowiska radiowego.

Spotkanie z Pawłem Łozińskim

28.10.11 Kino Nokowe, spotkanie z P. Łozińskim. Zobaczyliśmy filmy: "Chemia", "Siostry", "Inwentaryzacja".

Żeby ludzie wychodzili z kina, z myślą, że warto żyć

kadr z filmu "Siostry"

O tym, że temat na film można znaleźć nie opuszczając własnego podwórka, a choroba daje szansę, aby opowiedzieć o nadziei przekonają się już wkrótce widzowie Nokowego Kina. Naszym gościem będzie Paweł Łoziński – człowiek, który potrafi podejść z kamerą bardzo blisko, nie raniąc uczuć bohaterów ani widzów. Nie szukam atrakcji na zewnątrz – mówi reżyser - szukam rzeczy absolutnie zwyczajnych, ale takich, żeby ludzie się w tym odnaleźli. ¹

Zapraszamy do siedziby NOK 28.10 (piątek) o godzinie 19.00. WSTĘP WOLNY!

W październikowy wieczór zobaczymy dwa filmy tego wybitnego dokumentalisty.

„Siostry” to dokument o sąsiadkach reżysera. Robiłem film o naszym dozorcy Wiesiu. Spytały: a o nas by pan nie zrobił?²

Zdjęcia trwały jedno popołudnie. Miejsce akcji to podwórko reżysera, a ściślej mówiąc ławka pod drzewem. Kiedy włączyłem kamerę, zaczął się spektakl – mówi Paweł Łoziński. - Ujawnił się konflikt dwóch sióstr, który narastał przez lata. Pozornie cała rozmowa dotyczy złamanej nogi i sałatki jarzynowej, a naprawdę – głębokiej relacji między ludźmi w ogóle.³

Prywatna historia dwóch osiemdziesięcioletnich „dziewczynek” urosła do rangi metafory, a kameralny dokument zdobył uznanie zarówno wśród jurorów międzynarodowych festiwali, jak i publiczności:

„Kiedy ten film pokazywałem na świecie – wspomina reżyser - ludzie mówili: to zupełnie jak moja mama, moja babcia. Uniwersalny model siostrzeństwa, czy w ogóle relacji międzyludzkiej”⁴

Wielokrotnie nagradzana „Chemia” nakręcona w warszawskim Instytucie Onkologii to, jak mówi sam autor, film o życiu, bo życie wydaje się bezcenne z tamtej perspektywy. Chcieliśmy zrobić film nie o raku, ale o sile, która w każdym z nas drzemie, z której na co dzień nie zdajemy sobie sprawy.⁵

Groźne słowo, kojarzące się z kuracją antyrakową ⁶, dzięki obrazowi Pawła Łozińskiego nabiera dodatkowego znaczenia. Kojarzy się z tym, co nazywamy 'chemią międzyludzką' - bliskością, solidarnością.⁷ Podobno po jednym z pokazów reżyser spytał: Kto z państwa ma w swojej rodzinie osobę chorą na raka? Połowa podniosła rękę. Problem dotyka tak wielu, że szansa, aby go oswoić, spojrzeć nań z perspektywy „międzyludzkiej chemii” wydaje się nieoceniona.

Sam reżyser, również najbardziej ceni te filmy, które pozostawiają widzów z nadzieją: Jest parę takich filmów, które obejrzałem i pomyślałem, że ten świat jest jednak pięknym miejscem i że warto tu żyć. Po to zresztą moim zdaniem warto robić filmy. Żeby ludzie wychodząc z kina, wychodzili z myślą, że warto. Że w każdym człowieku można znaleźć coś dobrego.⁸

W jednym z filmów dokumentalisty, którego Paweł Łoziński bardzo ceni – Siergieja Dworcewoja jest scena, w której reżyser porzuca swe miejsce po drugiej stronie kamery i wchodzi w kadr, by pomóc swojemu bohaterowi – niewidomemu starszemu panu, który wyplata torby, po to, by potem rozdawać je przechodniom. Łoziński, nazywany przez swoich bohaterów/sąsiadów Pawełkiem w wielu filmach również ujawnia za kamery swoją obecność. Patrząc na jego dokumenty, trudno oprzeć się wrażeniu, że ludzie, których pokazuje są dla niego ważni nie tylko jako bohaterowie filmu. W pewnej chwili – mówi Łoziński o pracy nad „Taką historią” - przestawało mi chodzić o to, by film się udał, tylko żeby dla moich bohaterów wszystko dobrze się skończyło. Pan Szymański umarł, ale gdybym nie pojawił się z kamerą, byłby bardziej samotny. A tak – opowiedział komuś swoje życie.⁹

SIOSTRY, 1999

Scenariusz, reżyseria, zdjęcia, dźwięk: Paweł Łoziński

Opracowanie dźwięku: Małgorzata Jaworska, Iwo Klimek

Montaż: Dorota Wardęszkiewicz

Montaż on-line: Marcin Bukojemski

Produkcja: Paweł Łoziński Produkcja Filmów dla Programu 1 TVP S.A.

Czas: 12 minut

CHEMIA, 2009

Scenariusz i reżyseria: Paweł Łoziński

Zdjęcia: Kacper Lisowski

Montaż: Katarzyna Maciejko-Kowalczyk, Dorota Wędreszkiewicz

Produkcja: Paweł Łoziński produkcja Filmów, Program 1 TVP S.A.

Czas: 58 minut

PAWEŁ ŁOZIŃSKI (rocznik 1965) – wybitny polski dokumentalista, autor wielu nagradzanych w Polsce i za granicą dokumentów oraz filmu fabularnego „Kratka”. Syn znakomitego reżysera filmów dokumentalnych Marcela Łozińskiego, asystent Krzysztofa Kieślowskiego przy filmie „Trzy Kolory”. Nie odcinając się od tak silnie obecnej w jego życiu tradycji zdołał stworzyć własny, niepowtarzalny filmowy charakter.

1Polska Szkoła Dokumentu – Paweł Łoziński. Narodowy Instytut Audiowizualny

2Polska Szkoła Dokumentu – Paweł Łoziński. Narodowy Instytut Audiowizualny

3 http://www.tygodnik.com.pl/kontrapunkt/41/lozinscy.html

4Polska Szkoła Dokumentu – Paweł Łoziński. Narodowy Instytut Audiowizualny

5Polska Szkoła Dokumentu – Paweł Łoziński. Narodowy Instytut Audiowizualny

6 http://merylin-mongol.blog.onet.pl/Chemia-Pawla-Lozinskiego-czyli,2,ID367306795,n

7 http://merylin-mongol.blog.onet.pl/Chemia-Pawla-Lozinskiego-czyli,2,ID367306795,n

8 http://www.kinoterapia.pl/tag/100-lat-w-kinie/

9Polska Szkoła Dokumentu – Paweł Łoziński. Narodowy Instytut Audiowizualny

Młodzieżowe Kino Nokowe

Kadr z miniserialu "Jak zrobić film" w reżyserii Piotra Stasika*

17 gimnazjalistów i licealistów z całej Polski (w tym Tybetanka i Ugandyjczyk) udało się do Pisza, aby uczyć się robienia filmów. Pod okiem doświadczonego dokumentalisty, Pawła Łozińskiego, zrobili remake filmu Kieślowskiego „Gadające głowy”. Zadawali mieszkańcom miejscowości pytania: „Kim jesteś?”, „Czego pragniesz?”. Przeszli przez każdy etap robienia filmu, od pisania scenariusza po montaż. Na koniec wraz z mieszkańcami miasteczka obejrzeli efekt tygodniowej przygody z kamerą. **

4 października tego roku filmową opowieść o tej przygodzie obejrzeli gimnazjaliści z Nadarzyna. Naszym gościem był Piotr Stasik - reżyser miniserialu i organizator (w ramach Towarzystwa Inicjatyw Twórczych ę) warsztatów.

Efektem spotkania były m.in. dwa nowe filmowe pomysły - na dokument o różnych formach ucieczki od rzeczywistości oraz film o komunikacji między ludźmi np. możliwości porozumienia się dziecka ze starszym człowiekiem. Jeśli chodzi o drugi pomysł - okazało się, że Piotr Stasik już myśli o takim filmie i być może wkrótce zacznie go realizować.

Mnie (niestety już po imprezie) naszła taka refleksja - a może by tak zarejestrować jak młodzi i starzy rozmawiają o swoich sposobach na ucieczki od rzeczywistości (każde pokolenie dopracowało się własnych). W ten sposób można by osiągnąć podwójny skutek: międzypokoleniowe porozumienie, jak i powrót do realności.

Dorota Suwalska

* Na zdjęciu uczestnicy warsztatów i Paweł Łoziński, który już wkrótce (28 października) będzie gościem Nokowego Kina. Zdjęcie pochodzi ze strony: http://www.dwabrzegi.pl/jak-zrobic-film-–-rez-piotr-stasik-2011/

** http://www.dwabrzegi.pl/jak-zrobic-film-–-rez-piotr-stasik-2011/

Róbmy Filmy!

Już niedługo w Nadarzyńskim Ośrodku Kultury będzie można nie tylko oglądać filmy, ale również uczyć się ich realizacji.

Młodszych zapraszamy na Akcję Animację – kurs tworzenia filmów animowanych dla dzieci w wieku 6 - 12 lat.

Warsztaty Akcji Animacji znakomicie uzupełniają lekcje plastyki, języka polskiego i informatyki. Zajęcia odbywają się w grupach maksymalnie 14 - osobowych. Każda para dzieci ma do swojej wyłącznej dyspozycji: cyfrowy aparat fotograficzny ze statywem, notebook z zainstalowanym oprogramowaniem, tablet graficzny. Na zajęciach dzieci dowiadują się, m.in.: na czym polega animowanie, jak tworzy się różne rodzaje animacji, jak powstają scenariusze i storyboardy, jak rodziła się historia filmu animowanego. Młodzi animatorzy uczą się także budować scenografię i przygotowywać plan zdjęciowy.
Koszt: 12 zajęć po 90 min. lub 60 min. (dla młodszych dzieci) raz w tygodniu 300 zł / 240 zł
Start: od października, poniedziałek godz. 15.00 - 16.30
Zapisy - Agnieszka Kaczmarczyk - biuro@akcjaanimacja.pl, tel. 501 687 510
Więcej informacji na stronie http://www.akcjaanimacja.pl/

Starszych na Warsztaty Filmowe dla młodzieży od 12 lat.

Zajęcia odbywać się będą na zasadzie od pomysłu do realizacji. W programie m. in. ćwiczenia z pracy z aktorem, ćwiczenia dokumentalne, praca nad pomysłami uczestników, analiza scenariuszy filmowych, omawianie obejrzanych filmów.
Instruktor: Iwo Kondefer - zdobywca m. in. Grand Prix na Festiwalu OKFA 2011 w Koninie, I miejsca w Konkursie Śmiesznego Kina Niezależnego Zawleczka 2011 w Lubomierzu oraz dyplomu honorowego na międzynarodowym festiwalu UNICA, Luxembourg 2011. Autor filmów niezależnych i reportaży filmowych (jeden z nich - zrealizowany w ramach projektu Videonotacje prezentowany był w ramach DocNext na International Documentary Fesival Amsterdam). Absolwent Przedszkola Filmowego w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. Student filozofii. Juror młodzieżowego jury międzynarodowego festiwalu filmowego Planete Doc Review 2008.

Zajęcia nieodpłatne, raz w tygodniu. Start 1 października o godzinie 11.00. Zapisy w NOK.

Wejdź w kadr!

Nadarzyński Ośrodek Kultury
ogłasza konkurs filmowy

„Spoza kadru”

Chcemy wydobyć spoza rozumianego dosłownie i w przenośni kadru mało znane lecz ciekawe tematy, miejsca, interesujących twórców, bohaterów, oryginalne filmowe pomysły...

Konkurs ma charakter otwarty, nie wprowadzamy ograniczeń wiekowych ani gatunkowych - interesują nas zarówno filmy dokumentalne, fabularne jak i teledyski. Tematyka dowolna.

Czas projekcji zgłoszonego filmu nie powinien przekroczyć 15 minut. Termin dostarczania prac upływa 18 listopada 2011 roku o godzinie 16.00. Prace należy dostarczyć do siedziby Nadarzyńskiego Ośrodka Kultury.

Uroczyste rozstrzygnięcie nastąpi 2 grudnia 2011 roku podczas Kina Nokowego.

Regulamin konkursu dostępny n a stronie www.nok.pl w zakładce: Konkursy.

Jednocześnie zapowiadamy Warsztaty Filmowe, które rozpoczną się w Nadarzyńskim Ośrodku Kultury w październiku 2011 r. Więcej informacji już wkrótce!!!

Patron medialny: Co, Gdzie, Kiedy na Mazowszu

Wszystkim naszym Widzom

życzymy

fascynujących

jak... kino

wakacji :-)

Święta!!!

życzymy wszystkim

Widzom Nokowego Kina :)

"Koniec lata", "Ponad chodnikami" i spotkanie z Piotrem Stasikiem

 fot. Monika Mazurek

Humor i wzruszenie to mój ulubiony zestaw - nic więc dziwnego, że chętnie "serwuję" go w Kinie Nokowym. Piątkowy wieczór pokazał, że podoba się również nokowej publiczności, która doceniła zarówno refleksyjne dokumentalne filmy jak i spotkanie z obdarzonym poczuciem humoru i otwartym na kontakt z widzami gościem. 

Projekcja trwała około godziny, rozmowa z reżyserem prawie dwie. Dwa kameralne autorskie dokumenty otworzyły zaskakująco dużo tematów. Okazło się, że przy okazji filmu kręconego w Rosji można rozmawiać o Polsce i że czasem trzeba przejechać setki kilometrów, po to by zrobić film... o sobie. 

Mnie najbardziej utkwił w pamięci pomysł na to jak zadawać ważne pytania w prywatnym życiu - wygląda na to, że może w tym pomóc obecność kamery. Niewykluczone, że sama kiedyś tego spróbuję ;). Choć z drugiej strony chwilami zapominałam, że siedzę z moim gościem naprzeciw publiczności i miałam wrażenie, że prowadzę prywatną rozmowę... o ważnych sprawach - bez kamery.

P.S. Dodatkową atrakcją był debiut czerwonej kanapy w Kinie Nokowym - znakomicie się na niej rozmawia. 

Dorota Suwalska

Z Hollywood do Nadarzyna – dokumentalne kino autorskie Piotra Stasika

źródło: www.polishdocs.pl

Po pokazach w Hollywood Kino Nokowe odwiedzi Piotr Stasik z nagrodzonym Złotą Żabą „Końcem Lata”. Zobaczymy również „Ponad chodnikami” tego samego reżysera. Zapraszamy 18 marca (piątek) o godzinie 19.00 do siedziby NOK. WSTĘP WOLNY!

Nieczęsto się zdarza by polski reżyser prezentował w amerykańskiej stolicy przemysłu filmowego kameralny autorski dokument zrealizowany w Rosji (akcja filmu rozgrywa się w rosyjskiej szkole kadetów). Projekcja „Końca Lata”odbyła się w ramach Plus Camerimage 2010 Winners Show w Beverly Hills.

Wcześniej Piotr Stasik, który jest również autorem zdjęć do tego filmu zdobył Złotą Żabę na Międzynarodowym Festiwalu Plus Camerimage 2010 – największym i najbardziej znanym festiwalu poświęconym sztuce zdjęć filmowych.  

W werdykcie jury znalazło się takie oto uzasadnienie: "(...) za dużą wrażliwość w obserwacji i kompozycji obrazu, który jest spójny w stylistyce i tonach oraz za intymność, z jaką kamera podchodzi do tematu."

Piotr Stasik (reżyser, scenarzysta i autor zdjęć w jednej osobie) tak pisze o swoim filmie:

„Dwa lata temu, podczas pobytu w domu moich rodziców na wsi, szukałem jakiejś książki do czytania. Zamiast niej znalazłem swoje stare pamiętniki. Byłem zaskoczony, bo okazało się, że najstarsze pisałem, mając 8 lat. Dwa tygodnie później znalazłem się w Penzie - 700 km za Moskwą. Prowincjonalna Rosja wygląda jak Polska 20 lat temu. Miałem poczucie, jakbym znalazł się w scenografii swojego dzieciństwa. Przez przypadek trafiłem do szkoły kadetów. Zobaczyłem maszerujących w kolumnie chłopców ubranych w wojskowe mundury. Najmłodsi mieli 7 lat, najstarsi 17. Odnalezienie pamiętników i wizyta w szkole sprawiły, że wróciłem wspomnieniami do czasów dzieciństwa i postanowiłem zrobić o tym film. Spośród 400 uczniów szkoły wybrałem 5 bohaterów filmu. Najmłodszy ma 8 lat, najstarszy 17. W każdym odkryłem cząstkę siebie sprzed lat. Przyjrzałem się z kamerą, jak wygląda ich zwykły dzień. Powstał film, który z jednej strony jest podróżą w czasy dzieciństwa, z drugiej - opowieścią o niełatwym losie współczesnej Rosji. Kiedy kończy się nasze dzieciństwo? Co tracimy, gdy stajemy się dorośli?

W piątkowy wieczór zobaczymy również krótkometrażowy dokument pt. „Ponad chodnikami” (tym razem Piotr Stasik jest autorem scenariusza, reżyserem, montażystą i producentem filmu).

Jest to opowieść o nastoletnim, introwertycznym pianiście ze Szklarskiej Poręby. Do komunikacji ze światem służy mu muzyka (w filmie nie powie ani jednego słowa). „Pewnego dnia chłopak otrzymuje zaproszenie na warsztaty muzyczne "Agrafka muzyczna" organizowane przez fundację J & S Pro Bono Poloniae. Spotyka tam swojego mistrza - węgierskiego pianistę Szabolcsa Esztenyi grającego muzykę współczesną.”To nadzwyczaj ważne wydarzenie w jego życiu.

Piotr Stasik - socjolog (absolwent Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych UW), reżyser filmów dokumentalnych (absolwent Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Andrzeja Wajdy). Zrealizował m.in. "7 razy Moskwa", "Po kolei", „Ponad chodnikami”, „Koniec Lata”. Autor filmów i reportaży fotograficznych o projektach społecznych, a także Członek Zarządu i współzałożyciel Towarzystwa Inicjatyw Twórczych "ę" (wcześniej był jego prezesem). Koordynator projektu "Przedszkole filmowe" (warsztaty filmu dokumentalnego dla młodzieży organizowane przez Szkołę Wajdy i Towarzystwo Inicjatyw Twórczych „ę”.  Od 1996 roku zaangażowany w pracę w organizacjach pozarządowych.

Linki:

http://centralafilm.pl/ 

http://www.pluscamerimage.pl/index.php?lang=pl&pg=da1cf84e05b3dfb

http://www.pluscamerimage.pl/index.php?lang=pl&pg=3457

http://www.e.org.pl/ludzie.html

http://www.filmpolski.pl/fp/index.php/4222786

"Boisko Bezdomnych" - Spotkanie z Marcinem Dorocińskim

fot. Marek Zdrzyłowskifot. Marek Zdrzyłowski

fot. Maria Kołeckafot. Maria Kołeckafot. Maria Kołecka

Kto nie był – niech żałuje. Świetny film i spotkanie z ciepłym, otwartym i pełnym pozytywnej energii człowiekiem. Były chwile wzruszenia i wybuchy śmiechu. Marcin Dorociński okazał się nie tylko znakomitym aktorem, ale również fantastycznym gościem (w podwójnym tego słowa znaczeniu ;))

Mnie najbardziej zapadła w pamięć opowieść o leczniczym działaniu zawodu aktora oraz... „dojrzewalnia kostiumów”. To ostatnie to mój prywatny termin ukuty dla jednej z opowieści z planu „Boiska Bezdomnych”. Pamiętają Państwo której?

Przy okazji serdecznie zapraszam widzów Nokowego Kina do pisania własnych relacji ze spotkań i własnych filmowych recenzji. Teksty proszę przesyłać na mojego maila: d.suwalska@nok.pl

Najciekawsze opublikujemy!

Dorota Suwalska

Wyniki Plebiscytu

Miło mi poinformować, że Kino Nokowe zajęło trzecie miejsce w plebiscycie "Najlepsza impreza kulturalna roku 2010" zorganizowanym przez portal Grodzio.pl