czwartek, 10 marca 2016

„Przypadek” - Marzena Trybała w NOK


Polska Akademia Filmowa, chcąc uczcić przypadającą 13 marca 2016 r 20. rocznicę śmierci Krzysztofa Kieślowskiego, ustanowiła go patronem tego roku. Jest to jeden z powodów, dla których w marcu pokażemy w Kinie Nokowym jeden z najlepszych jego filmów „Przypadek”. Zobaczą Państwo ten obraz po cyfrowej rekonstrukcji, w wersji z 1981 roku z przywróconymi fragmentami usuniętymi przez cenzurę. 
Innym powodem jest fakt, że jest to jeden z ulubionych filmów kinonokowej ekipy i jego projekcja już od dawna znajdowała się w planach. Kolejnym fakt, że pokaz „Przypadku” to okazja do zaproszenia wspaniałej aktorki i przesympatycznej osoby – pani Marzeny Trybały, która wykreowała w „Przypadku” jedną z głównych ról kobiecych. Zapraszany 18 marca (piątek) na godzinę 19.00 do siedziby NOK.


PRZYPADEK
Film fabularny
Produkcja: Polska
Rok produkcji:1981
Premiera: 1987
Gatunek: Film psychologiczny, Film polityczny
Barwny, 3347 m, 112 min
Plenery: Łódź (dworzec Łódź Fabryczna), Warszawa (ul. Rakowiecka).
Scenariusz i reżyseria: Krzysztof Kieślowski
Zdjęcia: Krzysztof Pakulski
Scenografia: Andrzej Rafał Waltenberger
 Muzyka: Wojciech Kilar
 Montaż: Elżbieta Kurkowska
 Produkcja: Zespół Filmowy Tor
Obsada aktorska, m. in.: Bogusław Linda, Tadeusz Łomnicki, Zbigniew Zapasiewicz
Adam Ferency, Marzena Trybała, Jacek Borkowski, Adam Ferency, Zygmunt Hübner, Jerzy Stuhr.

Zrealizowany w 1981 roku a zatrzymany przez cenzurę z powodu stanu wojennego film trafił na polskie ekrany dopiero po sześciu latach – 10 stycznia 1987 roku, na Festiwalu Filmowym w Cannes, jednak poza konkursem. Ówczesny dyrektor festiwalu nie pozwalał na udział filmu w konkursie przekonany, że nie zostanie on zrozumiany przez widownię. Stąd Kieślowski wyciął kilka niezrozumiałych politycznych scen i wysłał w ten sposób spreparowaną wersję z uwagą "dla francuskiej cenzury", co jednak nie wpłynęło na decyzję dyrektora festiwalu.

Tłem akcji jest historia komunizmu w Polsce od zakończenia II wojny światowej, do początku lat 80. i narodzin „Solidarności” oraz walka komunistycznego reżimu z opozycją. Na przykładzie trzech wersji życiorysu głównego bohatera Witka Długosza, reżyser analizuje rolę przypadku i determinizmu jako czynników kształtujących los człowieka.

Witek urodził się w Poznaniu w czerwcu 1956 roku, w czasie strajków poznańskich. W chwili porodu umarła jego matka oraz brat bliźniak. Ojciec Witka brał udział w strajkach. Obaj przenoszą się do Łodzi, gdzie Witek uczy się i rozpoczyna studia medyczne. W trakcie piątego roku studiów umiera ojciec Witka, którego ostatnie słowa skierowane do syna brzmią: nic nie musisz! Witek traci powołanie do zawodu, bierze urlop dziekański i decyduje się na wyjazd do Warszawy. Udaje się w pośpiechu na dworzec. (…)

źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Przypadek_(film)

MARZENA TRYBAŁA
Aktorka. Urodziła się w Krakowie. Jest absolwentką PWST w Krakowie (1972). W czasie studiów jej autorytetem była aktorka Zofia Jaroszewska. W latach 1972-78 grała w Teatrze Polskim w Poznaniu, a w latach 1978-82 - w Teatrze Słowackiego w Krakowie. W 1983 roku przeniosła się do Warszawy, gdzie przez 7 lat występowała na deskach Teatru Narodowego, a od 1990 do 1997 roku - Teatru Polskiego. Od 1998 roku jest związana z Teatrem Ateneum. W Teatrze TVP zadebiutowała w 1972 roku ("Niechby ta jedna nić"). Od tego czasu zagrała w kilkudziesięciu spektaklach. Odnosiła sukcesy tak w rolach dramatycznych (Amelia w "Mazepie" Słowackiego, Rachel w "Weselu" Wyspiańskiego i Rozuara w "Życiu snem" Calderona), jak psychologicznych (Helena w "Wujaszku Wani" i Niny w "Mewie") i komediowych (Kasia w "Poskromieniu złośnicy" Szekspira i Eliza w "Pigmalionie" Shawa). Szczególnie ceni rolę w "Królu Edypie" w reż. G. Holoubka. W 1971 roku zadebiutowała w filmie "150 na godzinę". Zagrała między innymi w trzech obrazach Krzysztofa Kieślowskiego: "Przypadek" (1981), "Bez końca" (1984) i "Trzy kolory. Biały" (1993). Inne filmy, które przyniosły jej popularność to: "Korczak" A.Wajdy (1990) i "C.K.Dezerterzy" J.Majewskiego (1985) oraz "Hrabina Cosel" (produkcji niemieckiej). Występowała także w serialach telewizyjnych: "Kopernik", "Komediantka", "Rzeka kłamstwa", "Sukces", "Klasa na obcasach", "Boża podszewka", "Tygrysy Europy" oraz "Na dobre i na złe", w "Samym życiu" i "Pensjonacie pod Różą". W swoim dorobku ma także udział w polskim dubbingu tak znanych filmów, jak "Harry Potter i więzień Azkabanu" (2004), "Nawiedzony dwór" (2003), "Tarzan" (1999) i "Rudolf czerwononosy Renifer" (1998). Nagrała trzy piosenki Jerzego Satanowskiego i Agnieszki Osieckiej na płytach "Agnieszka Osiecka - Ostatnie Bolero" (1998) oraz "Dziękuję za świat". Zagrała w kilku produkcjach za granicą, m.in. na Węgrzech i we Francji ("Szuler", "Sprawa kobiet" i "Spotkania, pożegnania").

Źródło: http://fdb.pl/osoba/1737-marzena-trybala/biographies

Jan Komasa w Kinie Nokowym - fotorelacja

fot. Maria Kołecka
4 marca 2016 roku - projekcja spektaklu telewizyjnego "Golgota Wrocławska" oraz spotkanie z reżyserem Janem Komasą.


poniedziałek, 22 lutego 2016

Kino Nokusiowe - wycinanka

14 lutego, w same Walentynki, dzieci wraz z opiekunami obejrzeli trzy filmy animowane zrealizowane techniką animacji wycinankowej . „Czarodziejskie Trójkąty”, "Złote nici", "Miotła i ptak", a potem pod opieką Julii Karasiewicz i Doroty Suwalskiej zrealizowały własny film wycinankowy:

Poniżej mogą Państwo obejrzeć fotograficzny making of poświęcony tej produkcji :) 








czwartek, 11 lutego 2016

Jan Komasa w Kinie Nokowym

Jan Komasa - reżyser m. in. słynnej „Sali samobójców” i „Miasta 44” będzie wkrótce gościem Nokowego Kina. Pokażemy trochę już zapomnianą produkcję znanego reżysera – „Golgotę Wrocławską” - obsypany nagrodami teatr telewizji, zrealizowany w 2008 roku w ramach Sceny Faktu. „Wstrząsający, jeden z lepszych jaki widziałem. Bardzo dobra gra aktorska” - pisze o spektaklu jeden z użytkowników Filmwebu. Choć spektakl opowiada o zwykłych ludziach, a nie żołnierzach, nieprzypadkowo pokazujemy go w terminie bliskim Narodowemu Dniu Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”, ponieważ przypomina straszne czasy stalinowskiego reżimu. Zapraszamy 4 marca (piątek) na godzinę 19.00. do siedziby NOK. WSTĘP WOLNY!!!


źródło: http://www.teatrtelewizji.tvp.pl/598769/golgota-wroclawska

GOLGOTA WROCŁAWSKA
spektakl telewizyjny
Produkcja: Polska
Rok produkcji: 2008
Barwny, 89 min
Plenery: Wrocław: więzienie przy Kleczkowskiej, Cmentarz Osobowicki.
Reżyseria: Jan Komasa
Scenariusz: Piotr Kokociński, Krzysztof Szwagrzyk
Zdjęcia: Radosław Ładczuk
Scenografia: Grzegorz Piątkowski
Muzyka: Michał Jacaszek
Montaż: Bartosz Pietras
Produkcja: Telewizja Polska (Wrocław)
Obsada: m.in. Adam Ferency, Kinga Preis, Adam Woronowicz

"Golgota wrocławska" Piotra Kokocińskiego i Krzysztofa Szwagrzyka to opowieść o odkrywaniu prawdy zapisanej w nigdy nie wysłanych listach skazańców. W 1994 roku natrafia na nie młody historyk piszący doktorat. W ten sposób odkrywa sprawę Henryka Szwejcera, poważanego dyrektora Komunalnej Kasy Oszczędności.
Razem z młodym bohaterem widzowie odkrywają tajemnicę brutalnego aresztowania oraz ukartowanego procesu, w którym za kradzież kilkudziesięciu znaczków pocztowych zasądzono i wykonano trzy wyroki śmierci.
Dokumentalne śledztwo nie jest proste. Historyk otrzymuje anonimy, pogróżki, głuche telefony, a nawet zakaz korzystania z dokumentów. Dramatyczna historia Henryka Szwejcera okazuje się wkrótce tylko jedną z wielu tragedii, które wydarzyły się w więzieniu przy Kleczkowskiej. Bohater swoim uporem doprowadza do oznaczenia miejsc, w których chowano ofiary. W żadnym innym mieście w Polsce miejsca ich pochówku nie zostały tak precyzyjnie oznaczone. [TVP]



źródło: http://culture.pl/pl/tworca/jan-komasa
JAN KOMASA
Reżyser i scenarzysta, urodzony 28 października 1981 roku w Poznaniu.
Wywodzi się z rodziny artystycznej, jego ojciec,Wiesław, jest uznanym aktorem teatralnym i wykładowcą warszawskiej Akademii Teatralnej, matka - Gina, śpiewała niegdyś w zespole Spirituals and Gospel Singers, jakiś czemu temu rządziła telewizyjną rozrywką, obecnie jest producentem muzycznym. Brat Jana, obdarzony bas-barytonem Szymon, jest uznanym śpiewakiem operowym, laureatem wielu prestiżowych konkursów i studentem Studia Operowego przy nowojorskiej Metropolitan Opera, siostra Maria, żona kompozytora Antoniego Łazarkiewicza (syna reżyserówMagdaleny i Piotra Łazarkiewiczów), również jest uzdolniona muzycznie.

W 1988 roku rodzina opuściła Poznań i przeniosła się do Warszawy - za zespołem Janusza Wiśniewskiego, jednego z twórców polskiego teatru. Tu Jan ukończył Społeczne Liceum im. Jerzego Grotowskiego.

Przez rok studiował filozofię, szybko się ożenił i został ojcem. Trafił do łódzkiej Filmówki.

Zanim stało się o nim głośno jako o współautorze nowelowej "Ody do radości" (2005) - filmu uznanego za głos jego pokolenia - Jan Komasa zawojował festiwal w Cannes. Jego fabularna etiuda "Fajnie, że jesteś" została zgłoszona do studenckiego konkursu Cinéfundation i zajęła w nim trzecie miejsce. Mniej więcej w tym samym czasie Michał Kwieciński, szef Akson Studio, wpadł na pomysł "Ody do radości" - filmu młodych o młodych. Troje reżyserów - Jan Komasa, Anna Kazejak-Dawid i Maciej Migas - wyłonionych w ogłoszonym przez Akson konkursie dostało szansę na realizację filmów o swoich rówieśnikach, decydujących się na emigrację do Anglii. Każdy z półgodzinnych utworów dotyczył innego regionu kraju i innych motywacji bohaterów. "Oda do radości" dostała Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w Gdyni, jej twórców wyróżniono nominacjami do "Paszportów Polityki", a sam film zaproszono - po raz pierwszy w dziejach polskiego kina - do konkursu festiwalu w Rotterdamie.

Po ukończeniu Szkoły Filmowej Jan Komasa stanął wobec fundamentalnego pytania: co dalej? Z jednej strony Michał Kwieciński, producent "Ody", namawiał go do realizacji filmu o Powstaniu Warszawskim, z drugiej jednak bardziej pociągała go współczesność. Wybrał wariant pośredni. Zrealizowane środkami filmowymi widowisko telewizyjnego Teatru Faktu "Golgota wrocławska" (2008) dotyka działalności stalinowskiego Urzędu Bezpieczeństwa, którego funkcjonariusze w 1949 roku sfingowali zakończony trzema wyrokami śmierci proces Henryka Szwejcera - powstańca śląskiego i patrioty. Kulisy tego procesu po latach odkrywa historyk, porte parole scenarzysty, Krzysztofa Szwagryzka. Przejmujący, świetnie wyreżyserowany i zagrany spektakl był wydarzeniem branżowego festiwalu "Dwa Teatry" w Sopocie, gdzie został nagrodzony Grand Prix i szeregiem innych nagród.

Dziełem, które zadecydowało o pozycji Jana Komasy w polskim kinie, jest "Sala samobójców" (2011) - film, który nie tylko opisuje współczesną młodzież, ale próbuje dotrzeć do niej środkami charakterystycznymi dla nowych mediów, choćby łącząc "żywy" obraz z komputerową animacją. Historia nastolatka, który odtrącony przez zajętych swoimi karierami rodziców szuka wsparcia w niebezpiecznym i złudnym świecie internetu, zebrała niemal milionową publiczność. Dowodzi to nie tylko wagi podejmowanych problemów, ale i słuszności wybranych przez Komasę środków. Nie było w dziejach Złotej Kaczki - plebiscytu miesięcznika "Film" - sytuacji, kiedy twórcy jednego filmu: reżyser, scenarzysta, operator i wykonawcy dwóch głównych ról zdobyliby wszystkie nagrody czytelników.

Propozycję nakręcenia "Miasta 44"  Komasa dostał już jako dwudziestoparolatek. Pomysłodawcą był Michał Kwieciński z wytwórni Akson Studio.
Odtwórców głównych ról wyłowiono z blisko 7000 chętnych, którzy zgłosili się na castingi. Za kamerą stanął Marian Prokop, muzykę skomponował Antoni Komasa-Łazarkiewicz, a za kostiumy odpowiadała Dorota Roqueplo, autorka kostiumów do takich filmów jak "Młyn i krzyż" oraz "Sala samobójców". Aby "zrekonstruować" na ekranie dawną stolicę, filmowcy zastosowali nowoczesne techniki komputerowe. Efektami specjalnymi zajął się hollywoodzki specjalista Brytyjczyk Richard Bain, który współpracował z takimi twórcami kina, jak Christopher Nolan i Peter Jackson, i ma w dorobku efekty m.in. do "Casino Royale", "Incepcji", "King Konga". Zdjęcia do filmu trwały 63 dni, dokładnie tyle, ile Powstanie Warszawskie.

Film obejrzało w Polsce ponad 1,7 miliona widzów.

"Miasto 44" nie jest jedynym filmowym projektem Komasy związanym z Powstaniem. Młody reżyser był także jednym z pomysłodawców dokumentalnego filmu "Powstanie Warszawskie" zrealizowanego na zamówienie Muzeum Powstania Warszawskiego.  Film powstał z pokolorowanych i cyfrowo odnowionych kronik powstańczych zrealizowanych w sierpniu 1944 roku. Uzupełniony o napisane współcześnie dialogi, film opowiadał o historycznych wydarzeniach poprzez postaci dwóch braci - operatorów filmujących powstańcze zmagania.

W 2014 Jan Komasa został laureatem Paszportów Polityk

Na podstawie: http://culture.pl/pl/tworca/jan-komasa





poniedziałek, 8 lutego 2016


czwartek, 4 lutego 2016

Film - wycinanka


Serdecznie zapraszamy dzieci i dorosłych na pierwsze w 2016 roku spotkanie z cyklu Kino Nokusiowe. Z tej okazji zapoznamy kinonokusiową publiczność z kolejną metodą animowania filmowych postaci. Pokażemy 3 krótkometrażowe filmy wycinankowe, m. in. „Czarodziejskie Trójkąty”, "Złote nici", "Miotła i ptak". Po projekcji tradycyjnie zapraszamy na warsztaty. Widzowie Kina Nokusiowego pod opieką pań Julii Karasiewicz i Doroty Suwalskiej stworzą własny filmik techniką animacji wycinankowej. Zapraszamy 14 lutego na godzinę 16.00 do NOKU. WSTĘP WOLNY!

One man show

22 stycznia 2016 roku - pokaz filmu "One Man Show" oraz spotkanie z jego reżyserem Jakubem Piątkiem.
 fot. Maria Kołecka
fot. Maria Kołecka