Lech Majewski w Kinie Nokowym

źródło: http://www.filmweb.pl/Angelus

Na 6 grudnia przygotowaliśmy niezwykły prezent dla miłośników kina - spotkanie z jednym z najbardziej oryginalnych, wszechstronnych i cenionych na świecie polskich artystów. Gościem Kina Nokowego będzie Lech Majewski – reżyser filmowy i teatralny, pisarz, poeta i malarz, członek Gildii Reżyserów Amerykańskich i Europejskiej Akademii Filmowej. 

Zobaczymy obsypany nagrodami (m.in. Grand Prix Camerimage i nagroda im. Federico Felliniego) film pt. „Angelus” zwany często "śląskim 'Sto lat samotności'". Zapraszamy 6 grudnia (piątek) na godzinę 19.00 do siedziby NOK.

(…) Lech Majewski mógłby należeć do medycejskiej Akademii Neoplatońskiej. Wciąż w podróży, poszukujący, pragnie poczucia wolności i przekracza zarówno granice krajów, jak i gatunków sztuki. Obrazy, spektakle, filmy, książki, instalacje i opery realizuje w USA, Brazylii, Anglii, w rodzinnej Polsce, w Niemczech, na Litwie i we Włoszech. Buduje swoje wizje z pierwotnych znaczeń, często ukrytych, wymagających ezoterycznej wiedzy, i czyni to w czasach wrogich kontemplacji, wrogich tradycji odczytywania symboli. W czasach promujących jedynie szybkość, łatwość i merkantylność jego utwory zanurzają nas w głąb, w gęstniejącą substancję tajemnicy, gdyż są podróżą w nieznane. (Paul Langham, źródło: okładka książki "Metafizyka")

Urodził się w Katowicach. Studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych i reżyserię w PWSFTViT w Łodzi. Zrealizowana podczas studiów etiuda dokumentalna (Grand Hotel, 1975) zdobyła Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Szkół Filmowych, a pełnometrażowy debiut fabularny „Rycerz” (1980) został wysoko oceniony przez krytyków filmowych w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Dzięki pochlebnym recenzjom, m. in. w "Timesie" reżyser został zaproszony do Cambridge na Festiwal Kultury Średniowieczne".

Potem przyszły kolejne sukcesy. Jest ich tak wiele, że z konieczności graniczę się do najważniejszych.

W 1982 Majewski wyreżyserował na Tamizie Odyseję Homera. Jednym z "inwestorów" spektaklu był Samuel Beckett. Przedstawienie zwróciło uwagę Michaela Hausmana, producenta m.in. "Amadeusza" Milosza Formana. Autora zaproszono do Stanów Zjednoczonych, gdzie zrealizował film „Lot Świerkowej Gęsi”, oparty na swojej debiutanckiej powieści Kasztanaja, w którym wzięła udział m. in. Betsy Blair (laureatka Oscara za rolę w filmie "Marty".)

W 1986 reżyser udał się do Rio de Janeiro, gdzie wspólnie z Ronaldem Biggsem, "mózgiem" słynnego napadu stulecia w Anglii, napisła scenariusz i zrealizował film „Prisoner of Rio”. Obraz dystrybuowany był przez Columbia Pictures - TriStar odniósł wielki sukces komercyjny.

Dwa lata później Majewski przeniósł się do Hollywood i rozpoczął współpracę ze studiem Davida Lyncha "Propoganda Films". Tam powstała  „Ewangelia według Harry'ego”. W filmie zadebiutował późniejszy odtwórca roli Aragorna we "Władcy Pierścieni" - Viggo Mortensen.  

Kolejnym przedsięwzięciem wszechstronnego reżysera była opera „Król Ubu” z muzyką Krzysztofa Pendereckiego (premiera w Teatrze Wielkim w Łodzi) uhonorowano Złotą Maską za najlepszy spektakl sezonu oraz Złotym Orfeuszem Warszawskiej Jesieni w 1994 roku.  

W 1995 roku w Heilbronn w Niemczech Majewski wystawił sztukę „The Black Rider” autorstwa Boba Wilsona, Toma Waitsa i Williama Burroughsa. Przedstawienie otrzymało nagrodę Kilianpreis za najlepszą reżyserię w sezonie 1994/95.  

W tym samym roku Lech Majewski został jednym z producentów filmu „Basquiat” opartego na własnym scenariuszu, w którym zagrali m. in. Gary Oldman, Benicio del Toro, Dennis Hopper, Tatum O'Neil, Courtney Love i David Bowie jako Andy Warhol.  

W 1996 zadebiutował jako kompozytor - wspólnie z Józefem Skrzekiem stworzył muzykę i libretto do autobiograficznej opery „Pokój Saren” (prapremiera w Operze Śląskiej). Międzynarodowy Instytut Teatru wybrał ten spektakl do grona dwunastu najlepszych oper współczesnych spośród przeszło sześciuset powstałych w latach dziewięćdziesiątych i nagrodził go w 1998 w Düsseldorfie. "Pokój Saren" uhonorowano także Złotą Maską. Na podstawie opery Lech Majewski nakręcił film pod tym samym tytułem, prezentowany m. in. w nowojorskim Museum of Modern Art, Galerie Nationale du Jeu de Paume w Paryżu, Museum of Fine Arts w Buenos Aires oraz na weneckim Biennale.  

W roku 1999 powstał film pt „Wojaczek” - zdobywca ponad 20 nagród, w tym tytułu Najlepszego Europejskiego Niezależnego Filmu w roku 2000 w Barcelonie, Najlepszego Filmu Europejskiego w Corato i Grand Prix w Kłajpedzie. Odtwórca głównej roli - Krzysztof Siwczyk - otrzymał nominację Europejskiej Akademii Filmowej na Najlepszego Aktora Europejskiego.

W 2003 Majewski zrealizował film „Ogród rozkoszy ziemskich” (na podstawie wydanej w 2002 roku książki „Metafizyka”) nagrodzony Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Rzymie (2004 rok).  

W 2005 roku miały miejsce dwie duże retrospektywy prac Lecha Majewskiego: pierwsza w Buenos Aires i Mar del Plata w Argentynie, druga w Londynie, a rok później twórczość artysty uhonorowało najbardziej prestiżowe muzeum sztuki współczesnej, The Museum of Modern Art w Nowym Jorku, organizując indywidualną retrospektywę jego twórczości. Jej otwarcie uświetniła premiera "KrwiPoety", unikalnej sekwencji 33 wideoartów.  

W lutym 2007 cykl ten był prezentowany na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie, a w czerwcu na Biennale w Wenecji. W tym samym roku Lech Majewski stworzył film fabularny "Szklane usta", oparty na cyklu "KrewPoety".  

Zrealizowany w 2001 roku „Angelus” to jeden z niewielu filmów Majewskiego wyprodukowanych w całości w Polsce. Opowiada historię śląskiej grupy różokrzyżowców-górników. Głównym bohaterem jest Teofil Ociepka (obok Nikifora najbardziej znany polski malarz-prymitywista). Co ciekawe, Michael Gibson, pisarz, krytyk i historyk sztuki zafascynowany "Angelusem" zaproponował Lechowi Majewskiemu nakręcenie filmu dokumentalnego o „Drodze Krzyżowej”, obrazie Pietera Bruegla znajdującym się w zborach Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu (podstawą miał być esej Gibsona). Majewski postanowił zmierzyć się z realizacją filmu, nie dokumentalnego jednak, lecz fabularnego. Tak powstał kolejny, obsypany nagrodami film - „Młyn i krzyż”, w którym zagrali m.in. zagrał Rutger Hauer i Michael York.

(na podstawie: http://www.lechmajewski.art.pl/biografia.php oraz http://pl.wikipedia.org/wiki/Młyn_i_krzyż)

ANGELUS

Film fabularny

Produkcja: Polska

Reżyseria: Lech Majewski

Scenariusz: Lech Majewski, Bronisław Maj, Ireneusz Siwiński

Zdjęcia: Adam Sikora

Scenografia: Lech Majewski, Katarzyna Sobańska

Muzyka: Józef Skrzek, Lech Majewski

Rok produkcji: 2001

Czas trwania: 103 min.

Punktem wyjścia dla fikcyjnej filmowej historii jest historia prawdziwa: dzieje zdumiewającego i niezwykłego, w skali światowej, fenomenu, jakim była janowska gmina okultystyczna, działająca na Śląsku w latach 30. i w dwóch pierwszych dekadach powojennych. (materiały dystrybutora)

Uczciwie trzeba przyznać, że takiego filmu jak "Angelus" w polskim kinie jeszcze nie było, a przynajmniej ja takiego nie widziałem. Oryginalna i niesztampowa fabuła dała Majewskiemu ogromne możliwości stworzenia unikalnego świata, w którym codzienna rzeczywistość miesza się z okultyzmem i magią.( Dominik Kubacki, www.filmweb.pl)

Niesamowicie pomysłowy! Mieszanka absurdalnej satyry Felliniego i mistycznego rytualizmu Tarkowskiego.(Tyron Cole, Washington City Paper)

Antonisz w Kinie Nokowym

( źródło: http://www.animationacrossborders.com/ )

„Nauczyłam się, że na pytanie 'Gdzie pracuje twój tata?', nie należy odpowiadać, że 'w kanciapie', mimo że Julek tak nazywał swój oddzielony kotarą, zabudowany drewnianymi regałami kąt do pracy. Najlepiej było mówić, że w Studio Filmów Animowanych i przypadkiem nie dodawać, że kręci filmy bez kamery.”¹ - wspomina swojego tatę, Juliana Józefa Antonisza – córka, Sabina. „Był bardzo poważnym człowiekiem ze wspaniałym poczuciem humoru”² - dodaje córka, Malwina.

Już w listopadzie (miesiąc urodzin tego najbardziej totalnego artysty w historii polskiej kinematografii) będziemy mieli wyjątkową okazję obejrzeć animacje Antonisza; dokument o nim ("Non Camera"w reżyserii Krzysztofa Gradowskiego) i porozmawiać z córką artysty – Malwiną Antoniszczak. Zapraszamy 29.11 (piątek) o godzinie 19.00 do siedziby NOK.

„Rok 2013 należy do Antonisza. Monumentalna, retrospektywna wystawa dzieł tego klasyka animacji w warszawskiej Zachęcie i krakowskim Muzeum Narodowym zbiega się w czasie z wydaniem nieznanych dotąd opowieści graficznych.”³ - można przeczytać na profilu FB Korporacji Ha!art, wydawcy wspomnianego powyżej dzieła. Tym większa radość, że i nam, w Kinie Nokowym, udało się w ten antoniszowy kalendarz wpisać i to w miesiącu urodzin artysty. W listopadowy wieczór zobaczymy: „Fobię”, „W szponach seksu”, „Tysiąc i jeden drobiazgów”, „Te wspaniałe bąbelki w tych pulsujących limfocytach”, „Słońce”, „Jak działa jamniczek” oraz film dokumentalny z 1980 w reżyserii Krzysztofa Gradowskiego poświęcony życiu i twórczości artysty. Niewątpliwym wydarzeniem będzie spotkanie z jego córką – Malwiną Antoniszczak.

Julian Józef Antonisz, wł. Julian Antoniszczak

1941-1987

Wielokrotnie nagradzany na polskich i międzynarodowych festiwalach filmowych twórca filmów animowanych i eksperymentalnych, jeden ze współzałożycieli krakowskiego Studia Filmów Animowanych, wynalazca i kompozytor.

Zrealizował 36 filmów, z których większość była rysowana bezpośrednio na taśmie filmowej. W 1977 roku ogłosił Manifest artystyczny Non Camera, w którym sformułował swoją wizję filmu, tworzonego bezpośrednio na taśmie filmowej, bez użycia kamery.

Ukończył średnią szkołę muzyczną oraz studia na Wydziale Malarstwa i Grafiki krakowskiej ASP. Wcześniej przez jeden semestr studiował też fizykę na UJ. Wykształcenie w tak różnych kierunkach ułatwiło mu tworzenie kina prawdziwie autorskiego: filmy według własnych pomysłów samodzielnie reżyserował i animował, komponował do nich muzykę, opracowywał dźwięk, używając przy tym wszystkim konstruowanych przez siebie urządzeń. Opracował wiele własnych technik bezpośredniego oddziaływania na taśmę filmową, eksperymentując nawet z rysowaniem dźwięku na ścieżce dźwiękowej filmu. Filmy Antonisza są nieodłączną częścią większości reprezentatywnych pokazów polskiej animacji.

( http://www.antonisz.pl/)

Malwina Antoniszczak prowadzi w Krakowie studio projektowe Polka. Projektuje przedmioty, meble, wnętrza.

Specjalizuje się w projektowaniu wystaw. Prowadzi również projekty kuratorskie. Projektuje multimedialne wystawy i instalacje, stałe, tymczasowe, przeznaczone do wnętrz i przestrzeni publicznej. (...) Jest autorką projektu Konsum.pl - Polish Shop, czyli wystawy w formie sklepu. Konsum.pl działał od października do listopada 2005 w Weimarze w ramach festiwalu „Uwaga”, sklep sprzedawał obiekty stworzone przez polskich artystów dotyczące polskich stereotypów.

Ukończyła Wydział Form Przemysłowych krakowskiej ASP oraz szkołę projektowania przemysłowego École nationale supérieure de création industrielle - Les Ateliers w Paryżu. Jest konsultantem 4 letniego programu edukacyjnego Jan Karski - Niedokończona Misja dla Muzeum Historii Polski. Jest wykładowcą na kierunku Wzornictwo na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie.

Współpracuje z Moniką Bielak i Sabiną Antoniszczak

( http://www.malwinantonisz.pl/1/408/info.html )

1 Magazyn 2+3D: http://www.2plus3d.pl/artykuly/jak-dziala-jamniczek

2 http://krakow.gazeta.pl/krakow/1,44425,13744111,Pobudzacz_do_zycia__Julian_Antonisz_w_Muzeum_Narodowym.html#ixzz2h8WUfgtO

3https://www.facebook.com/KorporacjaHa.art/posts/672988076047447

„Jak to się dzieje, pyta Agnisia, że na ekranie widzimy misia” (albo słonia!)

Po wakacyjnej przerwie zapraszamy na pierwsze w tym sezonie Kino Nokusiowe. Tym razem mali (a także duzi) widzowie zobaczą cztery zrealizowane różnymi technikami animacje. „Proszę słonia” to tradycyjna (realizowana techniką poklatkową) kreskówka. Klasyczny już „Mały western” został namalowany bezpośrednio na celuloidzie. W jeszcze bardziej niezwykły sposób stworzono film pt. „Jak to się dzieje, pyta Agnisia, że na ekranie widzimy misia”. Autor narysował go na... taśmie filmowej. Z kolei „Grzyby Burzy” zrealizowano najbardziej popularną obecnie techniką komputerową. Po projekcji będzie można zagłosować na ulubioną technikę rysując scenkę z filmu, który najbardziej się spodobał. Znajdzie się również czas na króciutkie omówienie pokazanych technik. Zapraszamy dzieci i dorosłych 10 listopada (niedziela) o godzinie 16.00 do Siedziby NOK. WSTĘP WOLNY!

MAŁY WESTERN
reżyseria: Witold Giersz,
kraj i rok: PL 1960
czas: 5′ 28″
producent: Studio Miniatur Filmowych

Klasyka polskiej animacji!Pełna błyskotliwych gagów i zaskakujących zwrotów akcji parodia prawdziwego westernu, namalowana bezpośrednio na celuloidzie. NAGRODY: Necochea, Argentyna (MFF dla Dzieci) – Wyróżnienie, Kraków (Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych) – I Nagroda “Złoty Smok Wawelski” w kategorii filmów animowanych.

(animacrossborders.wordpress.com)

PROSZĘ SŁONIA: WITAMINKI 
reżyseria: Ryszard Słapczyński,
kraj i rok: PL 1968
producent: Studio Miniatur Filmowych
czas: 9′ 27“

Pierwszy z odcinków popularnej serii PROSZĘ SŁONIA. Zabawne perypetie chłopca o imieniu Pinio i jego przyjaciela, porcelanowego słonia Dominika. Pinio, nie chcąc łykać witamin, wrzuca je do porcelanowego słonia. Słoń z małej figurki, staje się wielkim słoniem.

(animacrossborders.wordpress.com)

JAK TO SIĘ DZIEJE, PYTA AGNISIA, ŻE NA EKRANIE WIDZIMY MISIA

reżyseria: Julian Józef Antonisz
kraj i rok: PL 1970
czas: 7′
producent: Studio Miniatur Filmowych (oddział w Krakowie)

(źródło: http://zbroiowisko.pl/viewtopic.=5636)

W swoim non-camerowym filmie edukacyjnym dla najmłodszych, reżyser wyjaśnia jak tworzy się obraz widziany w ekrramów telewizyjnych i sposobie ich emisji okraszono dawką humoru, a całość pawość.
(http://www.iluzjon.fn.org.pl/)

GRZYBY BURZY
reżyseria: Jan Steliżuk
kraj i rok: PL 2008
czas: 10′
producent: Serafiński Studio Graficzno-Filmowe

WIEK: 5+

Film o kosmosie, w którym poza emocjami bohaterów nic nie wybucha – nie ma w nim promieni lasera tnących wszystko na pół, nie ma kryształu zmieniającego wroga w kupkę popiołu i nie ma teleportacji. Jest za to błoto drogi mlecznej, roje kosmicznego żwiru tłukące w poszycie statku i popsute ogrzewanie. NAGRODY: Zielona Góra (Letni Festiwal – Kino Niezależne “Filmowa Góra”) – “Mały Pagórek” w kategorii: Animacja, Film Eksperymentalny, Tarnów (Tarnowska Nagroda Filmowa) – Nagroda Jury Dziecięcego “Kogut”, Uppsala (International Short Film Festival) – Nagroda dla najlepszego filmu dla dzieci, Radom (Ogólnopolskie Spotkania Filmowe “Kameralno Lato”) – Wyróżnienie.

(animacrossborders.wordpress.com)

Kino, książki i teatrzyk paluszkowy

 Fotorelacja ze spotkania z pisarką Dagną Ślepowrońską po projekcji kwietniowego Kina Nokusiowego

 Kto nie był niech żałuje!

Fotorelacja z kwietniowego Kina Nokowego

"Para do życia" i rozmowy w kręgu ze Zbigniewem Miłuńskim, czyli kilka zdjęć ze spotkania po projekcji kwietniowego Kina Nokowego.  

Nowe Kino Nokusiowe, czyli film, książki i... „Teatrzyk paluszkowy”

Zapraszamy na drugie spotkanie z nowego cyklu dla dzieci i rodziców. Tym razem mali widzowie zobaczą cztery odcinki zwycięzcy rysunkowego plebiscytu przeprowadzonego po pierwszej projekcji Kina Nokusiowego - MAMI FATALE. Po projekcji zapraszamy wszystkich na plastyczno-teatralno-literacką zabawę z pisarką Dagną Ślepowrońską oraz jej „Teatrzykiem paluszkowym”. Przyjdźcie 21 kwietnia o godzinie 16.00. do Siedziby NOK. WSTĘP WOLNY!

2 kwietnia obchodzimy Międzynarodowy Dzień Książki dla Dzieci, a na 23 kwietnia przypada Światowy Dzień Książki i Praw Autorskich. Stąd pomysł, by przyjemności filmowe połączyć z literackimi. A że można do tego dodać radość plasyczno-teatralnej zabawy... Tym lepiej dla widzów Nokusiowego Kina.

Po projekcji wszyscy chętni będą mogli wziąć udział w mini warsztatach poprowadzonych przez Dagnę Ślepowrońską autorkę wydanej przez Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne książki dla dzieci pt. „Teatrzyk Paluszkowy”.

Możecie przynieść rękawiczki bez pary, włóczkę, piłeczki pingpongowe, szmatki, naparstki... i co tam wam jeszcze przyjdzie do głowy i , jak sadzicie, może się przydać do stworzenia paluszkowej pacynki.

Chętni będą mogli zabrać „instrukcję obsługi” Paluszkowego Teatrzyku do domu. Książki Dagny Ślepowrońskiej można będzie kupić po pokazie.

źródło: www.emcek.pl

Film:

Cztery odcinki serialu MAMI FATALE

reżyseria: Łukasz Kacprowicz, Robert Jaszczurowski

rok produkcji: 2011 – 2012

technika: rysunkowa

producent: Studio Miniatur Filmowych, Grupa Smacznego

wiek: od 4 lat

czas trwania jednego odcinka: ok. 10 minut

OPIS: Opowieść o starszej pani, która wyjechała z miasta, żeby prowadzić spokojny żywot na wsi razem z dwójką zwierzaków: Psiną i Prosięciem, a także żeby móc oddawać się swojej wielkiej pasji, jaką jest gotowanie. Sielską atmosferę małego domku zwykle burzy nieoczekiwany zbieg okoliczności, który wiedzie bohaterów wprost na spotkanie z niezwykłą przygodą. W zwariowanym świecie Mami Fatale spotkać można prawdziwego wieloryba albo złośliwego sobowtóra, a eksperymenty kulinarne mogą okazać sposobem na uratowanie z opresji przyjaciół.

(animacrossborders.wordpress.com)

Książka:

TEATRZYK PALUSZKOWY

Autor: Ślepowrońska Dagna

Wydawca: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne / GWP

Rozwijanie dziecięcej fantazji i wspieranie kreatywności jest bardzo ważnym elementem kształtującym rozwój dziecka. Dzięki wspólnej zabawie w teatr pobudzimy jego wyobraźnię i sprawność manualną, tak bardzo potrzebną w szkole.

• Wybierz się z dzieckiem w magiczny świat teatru.

• Rozwijaj wyobraźnię dziecka i jego sprawność manualną.

• Znajdź inspirację do prowadzenia zajęć.

„Teatrzyk paluszkowy” to zbiór wierszyków nawiązujących swoją treścią do popularnych bajek i przedstawionych w formie teatralnej inscenizacji. Aktorami są… paluszki dziecka. Żeby zamienić je w postaci teatralne, wystarczy zawartość naszych szuflad i piłeczki pingpongowe. Jak to zrobić? Zdumiewająco łatwo. Zabawa uczy oraz wspaniale rozwija wyobraźnię dziecka i jego sprawność manualną.

Opis wydawcy: www.gwp.pl

Gość:

DAGNA ŚLEPOWROŃSKA

Absolwentka psychologii i studium socjoterapii. Od 1988 roku zajmuje się terapią indywidualną i grupową, a od kilku lat także terapią rodzin. Psychoterapeutka, autorka książek dla dzieci, dramatopisarka, poetka, reżyserka (od kilku lat prowadzi teatr przy Centrum Praw Kobiet).

 Jej teksty były tłumaczone na język angielski, niemiecki, rosyjski, ukraiński oraz czeski.

Korzystając z okazji serdecznie zapraszamy dzieci i dorosłych

na I OGÓLNOPOLSKI FESTIWAL POLSKIEJ ANIMACJI “O!PLA” organizowany przez współpracującego z NOK dystrybutora,

dzięki któremu będziemy mogli możemy obejrzeć m. in.  MAMI FATALE, 

czyli Animation Across Borders 

„Para do życia” - nie(typowe) męskie kino

Po marcowych wydarzeniach w NOK poświęconych w dużej mierze kobietom zapraszamy na męski, co nie znaczy przeznaczony wyłącznie dla Panów, wieczór filmowy.

Bywalcy (i Bywalczynie) Nokowego Kina będą mogli obejrzeć niezwykły fiński dokument pt. „Para do życia” - filmowy zapis męskich, często bardzo intymnych rozmów w saunie. Jest zarazem pierwszy zrealizowany całkowicie poza granicami Polski film w historii Nokowego Kina. Po projekcji o filmie i męskich sprawach porozmawia z Państwem Zbigniew Miłuński – filozof, psychoterapeuta, trener, autor artykułów prasowych i audycji radiowych. Zapraszamy 19 kwietnia na godzinę 19.00 do siedziby Nadarzyńskiego Ośrodka Kultury przy Placu Poniatowskiego 42. WSTĘP WOLNY!

Para do życia

Steam of Life (Mesten Vuoro)

Film dokumentalny

Reżyseria: Joonas Berghäll, Mika Hotakainen

Produkcja: Finlandia/Szwecja 2010

Czas trwania: 81 min

Sauna jest jedynym fińskim słowem, które jest zrozumiałe na całym świecie. W świeckim społeczeństwie sauny są pozostałościami dawnych kultów - ich historia sięga niemal 3,5 tysiąca lat wstecz. Są miejscem oczyszczania ciała i ducha, w którym czas ulega zawieszeniu. W fińskiej saunie tworzy się atmosfera sprzyjającą męskim zwierzeniom.

Film otrzymał nagrodę główną Millennium Award na 7. Planete Doc Review w 2010 roku. Był także fińskim kandydatem do Oscara w kategorii "najlepszy film nieanglojęzyczny" (jest to pierwszy w historii przypadek, aby film dokumentalny kandydował w tej kategorii).

Film jest ciągiem wypowiedzi mężczyzn, dla których sauna staje się konfesjonałem - miejscem, gdzie mogą wyznać swoim przyjaciołom najbardziej intymne historie. Zważywszy na stereotyp ciążący na Finach, ich szczerość wydaje się czasem szokująca. Fińscy mężczyźni potrafią mówić o swoich najintymniejszych uczuciach ze swobodą, jakiej pozazdrościliby im bohaterowie Woody'ego Allena. Absolutny brak tabu (także dotyczący nagiego ciała), umiejętność oczyszczającego płaczu, bezwzględność w analizie własnych emocji, ujmująca czułość, z jaką opowiadają o najbliższych - wszystko to odsłania inną twarz Finlandii, o lata świetlne odległą od obrazu Finów jako niezbyt rozgarniętych mruków.

Osobnym bohaterem filmu jest perfekcyjnie sfotografowana natura - w Finlandii wciąż ma się wrażenie, że to człowiek jest dopełnieniem naturalnego krajobrazu, a nie na odwrót. Przepełnione spokojem zdjęcia lasów i jezior znakomicie kontrastują z emocjonalnymi wypowiedziami bohaterów.

Opis dystrybutora: www.againstgravity.pl

Film przeznaczony dla dorosłego odbiorcy.

Zbigniew Miłuński

Zbigniew Miłuński: ur. w 1954 roku, z wykształcenia filozof. Po 9 latach pracy na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu zrezygnował z uniwersyteckiej kariery w obszarze filozofii moralnej i etyki. Następnie pracował w różnych zawodach i na różnych stanowiskach. Żonaty, dwoje dorosłych dzieci.

Obecnie pracuje jako psychoterapeuta, trener i konsultant w zakresie rozwoju osobistego, komunikacji interpersonalnej, rozwiązywania konfliktów i rozwoju organizacji. Od lat prowadzi autorskie warsztaty rozwoju osobistego, w tym warsztaty dla mężczyzn.

Autor wywiadów i artykułów w czasopismach takich jak: Zwierciadło, Przegląd, Gazeta Wyborcza, Charaktery. Współpracował z radiem Tok.fm, prowadząc audycję: Zmiana mentalności (wraz z Ewą Wanat).

Na podstawie: www.taraka.pl