Z Nowego Jorku z „Dziennikiem z podróży”

 Kadr z filmu "Dziennik z podróży", foto: mat.prasowe,

http://www.polskieradio.pl/9/308/Artykul/856839,Dziennik-z-podrozy-spelnil-niespelnione-marzenie-Stasika

Z Nowego Jorku, gdzie kręci kolejny film, przylatuje tylko na chwilę. Przedtem podróżował do Birmy z pokazami polskiego dokumentu. Jeszcze wcześniej przemierzał Polskę kamperem w towarzystwie bohaterów „Dziennika podróży” – 82 letniego mistrza fotografii Tadeusza Rolke i 15 letniego zafascynowanego fotografią Michała. To właśnie ten znakomity i wielokrotnie nagradzany dokument zobaczymy w październikowym Kinie Nokowym. Będziemy też mieli okazję porozmawiać z jego reżyserem - Piotrem Stasikiem, który zechciał (po raz kolejny) zrobić w Nadarzynie przystanek w swojej nieustającej podróży. Zapraszamy 17 października (piątek) o godzinie 19.00 do siedziby Nadarzyńskiego Ośrodka Kultury przy Placu Poniatowskiego 42. WSTĘP WOLNY!

DZIENNIK Z PODRÓŻY
Film dokumentalny
Rok produkcji:
2013
Barwny, 51 min
Scenariusz, reżyseria - Piotr Stasik
Zdjęcia - Piotr Stasik, Tomasz Wolski
Muzyka - Motion Trio
Montaż - Tomasz Wolski
Produkcja - Kijora
Koprodukcja - Narodowy Instytut Audiowizualny, Orange, Telewizja Polska
Współfinansowanie
Polski Instytut Sztuki Filmowej

(…) historia przyjaźni Tadeusza Rolke, 82-letniego mistrza fotografii reportażowej, i 15-letniego zafascynowanego fotografią Michała. Osią narracji jest letni projekt fotograficzny – tytułowa podróż, w którą wyruszają bohaterowie. Przez miesiąc jeżdżą po całej Polsce starym kamperem, w którym organizują ciemnię i z którego dokumentują życie miasteczek odwiedzanych na trasie, angażując spotkanych ludzi i wręczając im efekty fotograficznych spotkań. Nauka fotografowania jest tylko pretekstem, by pokazać ewolucję relacji mistrz-uczeń, towarzyszącą kolejnym fotograficznym zadaniom, które Tadeusz Rolke wymyśla dla swojego towarzysza podróży.
Im głębiej wchodzimy w opowiadaną historię, tym bardziej zdajemy sobie sprawę, że owo zderzenie dwóch pokoleń, rozmowy o technicznych aspektach robienia zdjęć uzupełniane opowieściami o kontekście historycznym, nie są w tym dokumencie najważniejsze. Liczy się sama droga, rozumiana dosłownie i metaforycznie. (...)

(…) Znakomity, ciekawy film i fascynujący przyczynek do wiedzy na temat jednego z najwspanialszych mistrzów fotografii – dziękuję!
Stan Kros
http://ninateka.pl/film/dziennik-z-podrozy-piotr-stasik


PIOTR STASIK
Reżyser wielu nagradzanych filmów dokumentalnych i seriali edukacyjnych (m.in. dla TVP Kultura). Fotograf. Absolwent Mistrzowskiej Szkoły Reżyserii Andrzeja Wajdy oraz socjologii w Instytutucie Stosowanych Nauk Społecznych UW. Współzałożyciel Towarzystwa Inicjatyw Twórczych "ę" i wieloletni prezes Zarządu. Wieloletni koordynator projektu „"Przedszkole Filmowe". Współzałożyciel zespołu filmowego Paladino. Od 1996 roku zaangażowany w pracę w organizacjach pozarządowych.

Być jak...

(źródło: http://wlkp24.info/film/29,byc-jak-kazimierz-deyna.html ) 

„Jeśli ktoś nie za bardzo orientuje się w piłce nożnej (…) nie musi się wcale tym przejmować” - zapewnia Dominik Nykiel na portalu RESinet.pl. „Być jak Kazimierz Deyna” Anny Wieczur-Bluszcz to film o wszystkich, którzy mieli być jak... (w miejsce kropek można wstawić dowolne nazwisko) i w związku z tym musieli się zmierzyć nie tylko z własnymi pragnieniami, lecz również z marzeniami swoich rodziców.

Jest to również „sympatyczny, lekki, bezpretensjonalny portret minionych czasów. A konkretnie przełomu epok: powoli chylącego się ku końcowi komunizmu i pierwszych lat wolnej Polski.” Ciepła, inteligentna komedia, a po projekcji spotkanie z jej przesympatyczną reżyserką. Czego chcieć więcej w chłodny, jesienny wieczór?

Zapraszamy 26 września (piątek) o godzinie 19.00 do siedziby Nadarzyńskiego Ośrodka Kultury przy Placu Poniatowskiego 42. WSTĘP WOLNY!

BYĆ JAK KAZIMIERZ DEYNA
Film fabularny
Produkcja: Polska
Rok produkcji: 2012
Gatunek: Komedia, Film obyczajowy
Reżyseria: Anna Wieczur-Bluszcz
Scenariusz: Anna Wieczur-Bluszcz, Radosław Paczocha
Zdjęcia: Tomasz Naumiuk
Scenografia: Katarzyna Sobańska-Strzałkowska, Marcel Sławiński
Muzyka: Łukasz Matuszyk
Montaż: Milenia Fiedler
Kierownictwo produkcji: Inga Kruk
Produkcja: Skorpion Arte
Obsada aktorska: m.in. Przemysław Bluszcz, Gabriela Muskała, Jerzy Trela, Marcin Korcz, Aleksander Staruch, Sonia Bohosiewicz, Rafał Królikowski, Julia Kamińska.

Kazik rodzi się w dniu, w którym Kazimierz Deyna strzela swojego słynnego gola w meczu z Portugalią w 1977 roku. Jego ojciec bierze to za znak: postanawia, że syn zostanie następcą słynnego piłkarza. Wspólne treningi nie przynoszą wprawdzie specjalnych rezultatów, jednak ojciec uparcie wierzy we wrodzony piłkarski talent syna. Również szkolenie pod okiem profesjonalnego trenera – miejscowego rolnika zdradza, że futbol nie jest powołaniem chłopaka. Kazik dorasta i coraz lepiej rozumie, że musi znaleźć w życiu własną drogę.

Nagrody
2012 - Ińsko (Ińskie Lato Filmowe)-"Złota Rybka"
2012 - Koszalin (Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych "Młodzi i Film")-Grand Prix "Wielki Jantar" za "rozum, ciepło i ironię w opowieści o Polsce"
2012 - Tomasz Naumiuk Koszalin (Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych "Młodzi i Film")-Nagroda za zdjęcia za "konsekwencję, za pomysł plastyczny i idealne zestrojenie się z ideą filmu"
2012 - Gabriela Muskała Koszalin (Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych "Młodzi i Film")-Nagroda za rolę kobiecą za "hojność i trafność w korzystaniu z kolorów palety aktorskich środków wyrazu"
2013 - Lubomierz (Ogólnopolski Festiwal Filmów Komediowych)-Złoty Granat

Źródło: http://www.filmpolski.pl/fp/index.php/1226290


ANNA WIECZUR-BLUSZCZ
Reżyserka, aktorka, instruktorka teatralna, coach.
Ukończyła w 1999 roku Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Krakowie (wydział lalkarski we Wrocławiu) oraz kurs fabularny w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy w 2007 roku.
Od 1999 do 2007 związana była z Teatrem im. Modrzejewskiej w Legnicy. Jako reżyserka zadebiutowała w 2001 roku na deskach Teatru Małych Form w Londynie sztuką O stale obecnych na podstawie wierszy ks. J. Twardowskiego . W legnickim teatrze zrealizowała Proszę, zrób mi dziecko M. Stieber (2002), Ojczyznę K. Miłobędzkiej (2003), Porucznika z Inishmore M. McDonagha (2004), Deszcze T. Mana i K. Bizio (2005), Jonasza na podstawie Księgi Jonasza (2006) i Mizantropa Moliera (2007). Zagrała m.in. w Trzech Muszkieterach A. Dumasa w reżyserii J. Głomba, Mężu i Żonie A. Fredry w reżyserii K. Kopki oraz Wschodach i Zachodach Miasta R. Urbańskiego w reżyserii J. Głomba.
Anna Wieczur-Bluszcz jest także absolwentką Podyplomowych Studiów Marketingu Kultury w Instytucie Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego oraz Podyplomowych Studiów Coachingu w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej i Laboratorium Psychoedukacji w Warszawie. Prywatnie zajmuje się coachingiem w firmie 4Change.
Obecnie realizuje słuchowiska w Teatrze Polskiego Radia. W 2012 roku otrzymała nagrodę za reżyserię słuchowiska Mizantrop na Festiwalu "Dwa Teatry" w Sopocie.
Być jak Kazimierz Deyna to jej debiut filmowy, za który na Koszalińskim Festiwalu Debiutów Filmowych "Młodzi i Film” została wyróżniona Wielkim Jantarem, nagrodą Grand Prix za rozum, ciepło i ironię w opowieści o Polsce. Obraz dostał także Złotą Rybkę na Ińskim Lecie Filmowym.

Źródło: http://www.solanin-film.pl/anna-wieczur-bluszcz/

Film bez kamery i kino bez filmu

Klasyczne i mniej mniej klasyczne kreskówki dla najmłodszych, pokaz filmów „kręconych” bez kamery dla dorosłych i kino bez filmu – dawno nie mieliśmy tak niezwykłej jesieni w Kinie Nokowym.

Filmowy sezon w NOK rozpoczął się dość tradycyjnie. 10 listopada do Kina Nokusiowego (jak zwykle) przybyły dzieci w towarzystwie swoich rodziców. Spotkanie (jak zwykle) rozpoczął pokaz kreskówek, po której (również jak zwykle) dzieci same z zapałem kreśliły... kredkami na papierze.

Potem zrobiło się jednak całkiem niezwykle. Mieliśmy bowiem pokaz filmów "kręconych" bez kamery  i kino bez filmu.

29 listopada przyjechała do nas z Krakowa Malwina Antoniszczak - córka słynnego Antonisza, autora kultowych non camerowych animacji (filmów rysowanych, malowanych, wydrapywanych, a nawet wypalanych bezpośrednio na taśmie filmowej). Prócz filmów "kręconych" bez kamery można było zobaczyć tradycyjnie (to znaczy przy użyciu kamery) realizowane filmy Antonisza oraz przezabawny dokument o artyście. Po projekcji pani Malwina opowiedzniezwykłym ojcu.

Na 6 grudnia zaplanowaliśmy dla widzów Kina Nokowego mikołajkowy prezent - pokaz filmu "Angelus" i spotkanie z jego twórcą - Lechem Majewskim. Wydarzenie niezwykłe, choćby z uwagi na fakt, że ten światowej sławy reżyser (obecnie mieszkający w Wenecji) znalazł czas na wizytę w Nadarzynie przy okazji swojego krótkiego i wypełnionego licznymi obowiązkami pobytu w Polsce.
Pechowo w kinonokowe plany wtrącił się Ksawery (huragan) wspomagany przez pierwszą w tym sezonie śnieżycę. Jakie były skutki tej "interwencji" doskonale Państwo wiedzą. Kto jednak uważa, że nie ma kina bez prądu, głęboko się myli. Z pewnością nasz gość jest człowiekiem wolnym od takich przesądów. Nie tylko (bez przeszkód!!!) dotarł do Nadarzyna, lecz również ze swadą, humorem i zaangażowaniem opowiedział o swoim twórczym i barwnym życiu.  
Niedowiarkowie, których do wizyty w Kinie Nokowym zniechęciły awarie elektryczności, powinni żałować. Pokaz "Angelusa" co prawda się nie odbył, lecz spotkanie z reżyserem w pełni ten brak wynagrodziło. Było ciepło, refleksyjnie, kameralnie i nastrojowo. Przy świeczkach i gasnących co chwila lampach elektrycznych przenieśliśmy się w wielki świat pełen hollywoodzkich gwiazd, wielkich artystów i najbardziej niezwykłych filmowych pomysłów.

Angelus i Lech Majewski w Kinie Nokowym

źródło zdjęcia: http://culture.pl/en/work/angelus 

Zachęcamy do zapoznania się z niezwykłą historią postania filmu "Angelus", który wyświetlimy w najbliższy piątek w  Kinie Nokowym: "Punktem wyjścia dla fikcyjnej historii, opowiadanej przez film, jest historia prawdziwa: dzieje zdumiewającego i niezwykłego, w skali światowej, fenomenu, jakim była janowska gmina okultystyczna, działająca na Śląsku w latach 30. i w dwóch pierwszych dekadach powojennych.
Fenomen ten - świadomie w PRL fałszowany - zaistniał w powszechnej świadomości jedynie dzięki jednemu swemu aspektowi: dzięki malarstwu członków gminy, które w kilku przypadkach (Teofil Ociepka, Erwin Sówka) osiągnęło - w kategorii malarstwa naiwnego - światowy sukces. Twórczość owa przesłoniła to, co było jej przyczyną i źródłem: hermetyczne nauki i praktyki alchemiczne oraz teozofię janowskich okultystów. Historia, którą opowiada film wydaje się tak fantastyczna i nieprawdopodobna, że niezbędne jest tu przypomnienie faktów, które ją zainspirowały." A o faktach tych - przeczytacie tutaj: http://www.lechmajewski.art.pl/filmy.php?id=12http://www.lechmajewski.art.pl/filmy.php?id=12

Przypominamy jednocześnie, że naszym gościem będzie autor tego dzieła, wybitny reżyser - Lech Majewski. 

Lech Majewski w Kinie Nokowym

źródło: http://www.filmweb.pl/Angelus

Na 6 grudnia przygotowaliśmy niezwykły prezent dla miłośników kina - spotkanie z jednym z najbardziej oryginalnych, wszechstronnych i cenionych na świecie polskich artystów. Gościem Kina Nokowego będzie Lech Majewski – reżyser filmowy i teatralny, pisarz, poeta i malarz, członek Gildii Reżyserów Amerykańskich i Europejskiej Akademii Filmowej. 

Zobaczymy obsypany nagrodami (m.in. Grand Prix Camerimage i nagroda im. Federico Felliniego) film pt. „Angelus” zwany często "śląskim 'Sto lat samotności'". Zapraszamy 6 grudnia (piątek) na godzinę 19.00 do siedziby NOK.

(…) Lech Majewski mógłby należeć do medycejskiej Akademii Neoplatońskiej. Wciąż w podróży, poszukujący, pragnie poczucia wolności i przekracza zarówno granice krajów, jak i gatunków sztuki. Obrazy, spektakle, filmy, książki, instalacje i opery realizuje w USA, Brazylii, Anglii, w rodzinnej Polsce, w Niemczech, na Litwie i we Włoszech. Buduje swoje wizje z pierwotnych znaczeń, często ukrytych, wymagających ezoterycznej wiedzy, i czyni to w czasach wrogich kontemplacji, wrogich tradycji odczytywania symboli. W czasach promujących jedynie szybkość, łatwość i merkantylność jego utwory zanurzają nas w głąb, w gęstniejącą substancję tajemnicy, gdyż są podróżą w nieznane. (Paul Langham, źródło: okładka książki "Metafizyka")

Urodził się w Katowicach. Studiował malarstwo w Akademii Sztuk Pięknych i reżyserię w PWSFTViT w Łodzi. Zrealizowana podczas studiów etiuda dokumentalna (Grand Hotel, 1975) zdobyła Grand Prix na Międzynarodowym Festiwalu Szkół Filmowych, a pełnometrażowy debiut fabularny „Rycerz” (1980) został wysoko oceniony przez krytyków filmowych w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych. Dzięki pochlebnym recenzjom, m. in. w "Timesie" reżyser został zaproszony do Cambridge na Festiwal Kultury Średniowieczne".

Potem przyszły kolejne sukcesy. Jest ich tak wiele, że z konieczności graniczę się do najważniejszych.

W 1982 Majewski wyreżyserował na Tamizie Odyseję Homera. Jednym z "inwestorów" spektaklu był Samuel Beckett. Przedstawienie zwróciło uwagę Michaela Hausmana, producenta m.in. "Amadeusza" Milosza Formana. Autora zaproszono do Stanów Zjednoczonych, gdzie zrealizował film „Lot Świerkowej Gęsi”, oparty na swojej debiutanckiej powieści Kasztanaja, w którym wzięła udział m. in. Betsy Blair (laureatka Oscara za rolę w filmie "Marty".)

W 1986 reżyser udał się do Rio de Janeiro, gdzie wspólnie z Ronaldem Biggsem, "mózgiem" słynnego napadu stulecia w Anglii, napisła scenariusz i zrealizował film „Prisoner of Rio”. Obraz dystrybuowany był przez Columbia Pictures - TriStar odniósł wielki sukces komercyjny.

Dwa lata później Majewski przeniósł się do Hollywood i rozpoczął współpracę ze studiem Davida Lyncha "Propoganda Films". Tam powstała  „Ewangelia według Harry'ego”. W filmie zadebiutował późniejszy odtwórca roli Aragorna we "Władcy Pierścieni" - Viggo Mortensen.  

Kolejnym przedsięwzięciem wszechstronnego reżysera była opera „Król Ubu” z muzyką Krzysztofa Pendereckiego (premiera w Teatrze Wielkim w Łodzi) uhonorowano Złotą Maską za najlepszy spektakl sezonu oraz Złotym Orfeuszem Warszawskiej Jesieni w 1994 roku.  

W 1995 roku w Heilbronn w Niemczech Majewski wystawił sztukę „The Black Rider” autorstwa Boba Wilsona, Toma Waitsa i Williama Burroughsa. Przedstawienie otrzymało nagrodę Kilianpreis za najlepszą reżyserię w sezonie 1994/95.  

W tym samym roku Lech Majewski został jednym z producentów filmu „Basquiat” opartego na własnym scenariuszu, w którym zagrali m. in. Gary Oldman, Benicio del Toro, Dennis Hopper, Tatum O'Neil, Courtney Love i David Bowie jako Andy Warhol.  

W 1996 zadebiutował jako kompozytor - wspólnie z Józefem Skrzekiem stworzył muzykę i libretto do autobiograficznej opery „Pokój Saren” (prapremiera w Operze Śląskiej). Międzynarodowy Instytut Teatru wybrał ten spektakl do grona dwunastu najlepszych oper współczesnych spośród przeszło sześciuset powstałych w latach dziewięćdziesiątych i nagrodził go w 1998 w Düsseldorfie. "Pokój Saren" uhonorowano także Złotą Maską. Na podstawie opery Lech Majewski nakręcił film pod tym samym tytułem, prezentowany m. in. w nowojorskim Museum of Modern Art, Galerie Nationale du Jeu de Paume w Paryżu, Museum of Fine Arts w Buenos Aires oraz na weneckim Biennale.  

W roku 1999 powstał film pt „Wojaczek” - zdobywca ponad 20 nagród, w tym tytułu Najlepszego Europejskiego Niezależnego Filmu w roku 2000 w Barcelonie, Najlepszego Filmu Europejskiego w Corato i Grand Prix w Kłajpedzie. Odtwórca głównej roli - Krzysztof Siwczyk - otrzymał nominację Europejskiej Akademii Filmowej na Najlepszego Aktora Europejskiego.

W 2003 Majewski zrealizował film „Ogród rozkoszy ziemskich” (na podstawie wydanej w 2002 roku książki „Metafizyka”) nagrodzony Grand Prix Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Rzymie (2004 rok).  

W 2005 roku miały miejsce dwie duże retrospektywy prac Lecha Majewskiego: pierwsza w Buenos Aires i Mar del Plata w Argentynie, druga w Londynie, a rok później twórczość artysty uhonorowało najbardziej prestiżowe muzeum sztuki współczesnej, The Museum of Modern Art w Nowym Jorku, organizując indywidualną retrospektywę jego twórczości. Jej otwarcie uświetniła premiera "KrwiPoety", unikalnej sekwencji 33 wideoartów.  

W lutym 2007 cykl ten był prezentowany na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie, a w czerwcu na Biennale w Wenecji. W tym samym roku Lech Majewski stworzył film fabularny "Szklane usta", oparty na cyklu "KrewPoety".  

Zrealizowany w 2001 roku „Angelus” to jeden z niewielu filmów Majewskiego wyprodukowanych w całości w Polsce. Opowiada historię śląskiej grupy różokrzyżowców-górników. Głównym bohaterem jest Teofil Ociepka (obok Nikifora najbardziej znany polski malarz-prymitywista). Co ciekawe, Michael Gibson, pisarz, krytyk i historyk sztuki zafascynowany "Angelusem" zaproponował Lechowi Majewskiemu nakręcenie filmu dokumentalnego o „Drodze Krzyżowej”, obrazie Pietera Bruegla znajdującym się w zborach Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu (podstawą miał być esej Gibsona). Majewski postanowił zmierzyć się z realizacją filmu, nie dokumentalnego jednak, lecz fabularnego. Tak powstał kolejny, obsypany nagrodami film - „Młyn i krzyż”, w którym zagrali m.in. zagrał Rutger Hauer i Michael York.

(na podstawie: http://www.lechmajewski.art.pl/biografia.php oraz http://pl.wikipedia.org/wiki/Młyn_i_krzyż)

ANGELUS

Film fabularny

Produkcja: Polska

Reżyseria: Lech Majewski

Scenariusz: Lech Majewski, Bronisław Maj, Ireneusz Siwiński

Zdjęcia: Adam Sikora

Scenografia: Lech Majewski, Katarzyna Sobańska

Muzyka: Józef Skrzek, Lech Majewski

Rok produkcji: 2001

Czas trwania: 103 min.

Punktem wyjścia dla fikcyjnej filmowej historii jest historia prawdziwa: dzieje zdumiewającego i niezwykłego, w skali światowej, fenomenu, jakim była janowska gmina okultystyczna, działająca na Śląsku w latach 30. i w dwóch pierwszych dekadach powojennych. (materiały dystrybutora)

Uczciwie trzeba przyznać, że takiego filmu jak "Angelus" w polskim kinie jeszcze nie było, a przynajmniej ja takiego nie widziałem. Oryginalna i niesztampowa fabuła dała Majewskiemu ogromne możliwości stworzenia unikalnego świata, w którym codzienna rzeczywistość miesza się z okultyzmem i magią.( Dominik Kubacki, www.filmweb.pl)

Niesamowicie pomysłowy! Mieszanka absurdalnej satyry Felliniego i mistycznego rytualizmu Tarkowskiego.(Tyron Cole, Washington City Paper)

Antonisz w Kinie Nokowym

( źródło: http://www.animationacrossborders.com/ )

„Nauczyłam się, że na pytanie 'Gdzie pracuje twój tata?', nie należy odpowiadać, że 'w kanciapie', mimo że Julek tak nazywał swój oddzielony kotarą, zabudowany drewnianymi regałami kąt do pracy. Najlepiej było mówić, że w Studio Filmów Animowanych i przypadkiem nie dodawać, że kręci filmy bez kamery.”¹ - wspomina swojego tatę, Juliana Józefa Antonisza – córka, Sabina. „Był bardzo poważnym człowiekiem ze wspaniałym poczuciem humoru”² - dodaje córka, Malwina.

Już w listopadzie (miesiąc urodzin tego najbardziej totalnego artysty w historii polskiej kinematografii) będziemy mieli wyjątkową okazję obejrzeć animacje Antonisza; dokument o nim ("Non Camera"w reżyserii Krzysztofa Gradowskiego) i porozmawiać z córką artysty – Malwiną Antoniszczak. Zapraszamy 29.11 (piątek) o godzinie 19.00 do siedziby NOK.

„Rok 2013 należy do Antonisza. Monumentalna, retrospektywna wystawa dzieł tego klasyka animacji w warszawskiej Zachęcie i krakowskim Muzeum Narodowym zbiega się w czasie z wydaniem nieznanych dotąd opowieści graficznych.”³ - można przeczytać na profilu FB Korporacji Ha!art, wydawcy wspomnianego powyżej dzieła. Tym większa radość, że i nam, w Kinie Nokowym, udało się w ten antoniszowy kalendarz wpisać i to w miesiącu urodzin artysty. W listopadowy wieczór zobaczymy: „Fobię”, „W szponach seksu”, „Tysiąc i jeden drobiazgów”, „Te wspaniałe bąbelki w tych pulsujących limfocytach”, „Słońce”, „Jak działa jamniczek” oraz film dokumentalny z 1980 w reżyserii Krzysztofa Gradowskiego poświęcony życiu i twórczości artysty. Niewątpliwym wydarzeniem będzie spotkanie z jego córką – Malwiną Antoniszczak.

Julian Józef Antonisz, wł. Julian Antoniszczak

1941-1987

Wielokrotnie nagradzany na polskich i międzynarodowych festiwalach filmowych twórca filmów animowanych i eksperymentalnych, jeden ze współzałożycieli krakowskiego Studia Filmów Animowanych, wynalazca i kompozytor.

Zrealizował 36 filmów, z których większość była rysowana bezpośrednio na taśmie filmowej. W 1977 roku ogłosił Manifest artystyczny Non Camera, w którym sformułował swoją wizję filmu, tworzonego bezpośrednio na taśmie filmowej, bez użycia kamery.

Ukończył średnią szkołę muzyczną oraz studia na Wydziale Malarstwa i Grafiki krakowskiej ASP. Wcześniej przez jeden semestr studiował też fizykę na UJ. Wykształcenie w tak różnych kierunkach ułatwiło mu tworzenie kina prawdziwie autorskiego: filmy według własnych pomysłów samodzielnie reżyserował i animował, komponował do nich muzykę, opracowywał dźwięk, używając przy tym wszystkim konstruowanych przez siebie urządzeń. Opracował wiele własnych technik bezpośredniego oddziaływania na taśmę filmową, eksperymentując nawet z rysowaniem dźwięku na ścieżce dźwiękowej filmu. Filmy Antonisza są nieodłączną częścią większości reprezentatywnych pokazów polskiej animacji.

( http://www.antonisz.pl/)

Malwina Antoniszczak prowadzi w Krakowie studio projektowe Polka. Projektuje przedmioty, meble, wnętrza.

Specjalizuje się w projektowaniu wystaw. Prowadzi również projekty kuratorskie. Projektuje multimedialne wystawy i instalacje, stałe, tymczasowe, przeznaczone do wnętrz i przestrzeni publicznej. (...) Jest autorką projektu Konsum.pl - Polish Shop, czyli wystawy w formie sklepu. Konsum.pl działał od października do listopada 2005 w Weimarze w ramach festiwalu „Uwaga”, sklep sprzedawał obiekty stworzone przez polskich artystów dotyczące polskich stereotypów.

Ukończyła Wydział Form Przemysłowych krakowskiej ASP oraz szkołę projektowania przemysłowego École nationale supérieure de création industrielle - Les Ateliers w Paryżu. Jest konsultantem 4 letniego programu edukacyjnego Jan Karski - Niedokończona Misja dla Muzeum Historii Polski. Jest wykładowcą na kierunku Wzornictwo na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie.

Współpracuje z Moniką Bielak i Sabiną Antoniszczak

( http://www.malwinantonisz.pl/1/408/info.html )

1 Magazyn 2+3D: http://www.2plus3d.pl/artykuly/jak-dziala-jamniczek

2 http://krakow.gazeta.pl/krakow/1,44425,13744111,Pobudzacz_do_zycia__Julian_Antonisz_w_Muzeum_Narodowym.html#ixzz2h8WUfgtO

3https://www.facebook.com/KorporacjaHa.art/posts/672988076047447

„Jak to się dzieje, pyta Agnisia, że na ekranie widzimy misia” (albo słonia!)

Po wakacyjnej przerwie zapraszamy na pierwsze w tym sezonie Kino Nokusiowe. Tym razem mali (a także duzi) widzowie zobaczą cztery zrealizowane różnymi technikami animacje. „Proszę słonia” to tradycyjna (realizowana techniką poklatkową) kreskówka. Klasyczny już „Mały western” został namalowany bezpośrednio na celuloidzie. W jeszcze bardziej niezwykły sposób stworzono film pt. „Jak to się dzieje, pyta Agnisia, że na ekranie widzimy misia”. Autor narysował go na... taśmie filmowej. Z kolei „Grzyby Burzy” zrealizowano najbardziej popularną obecnie techniką komputerową. Po projekcji będzie można zagłosować na ulubioną technikę rysując scenkę z filmu, który najbardziej się spodobał. Znajdzie się również czas na króciutkie omówienie pokazanych technik. Zapraszamy dzieci i dorosłych 10 listopada (niedziela) o godzinie 16.00 do Siedziby NOK. WSTĘP WOLNY!

MAŁY WESTERN
reżyseria: Witold Giersz,
kraj i rok: PL 1960
czas: 5′ 28″
producent: Studio Miniatur Filmowych

Klasyka polskiej animacji!Pełna błyskotliwych gagów i zaskakujących zwrotów akcji parodia prawdziwego westernu, namalowana bezpośrednio na celuloidzie. NAGRODY: Necochea, Argentyna (MFF dla Dzieci) – Wyróżnienie, Kraków (Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych) – I Nagroda “Złoty Smok Wawelski” w kategorii filmów animowanych.

(animacrossborders.wordpress.com)

PROSZĘ SŁONIA: WITAMINKI 
reżyseria: Ryszard Słapczyński,
kraj i rok: PL 1968
producent: Studio Miniatur Filmowych
czas: 9′ 27“

Pierwszy z odcinków popularnej serii PROSZĘ SŁONIA. Zabawne perypetie chłopca o imieniu Pinio i jego przyjaciela, porcelanowego słonia Dominika. Pinio, nie chcąc łykać witamin, wrzuca je do porcelanowego słonia. Słoń z małej figurki, staje się wielkim słoniem.

(animacrossborders.wordpress.com)

JAK TO SIĘ DZIEJE, PYTA AGNISIA, ŻE NA EKRANIE WIDZIMY MISIA

reżyseria: Julian Józef Antonisz
kraj i rok: PL 1970
czas: 7′
producent: Studio Miniatur Filmowych (oddział w Krakowie)

(źródło: http://zbroiowisko.pl/viewtopic.=5636)

W swoim non-camerowym filmie edukacyjnym dla najmłodszych, reżyser wyjaśnia jak tworzy się obraz widziany w ekrramów telewizyjnych i sposobie ich emisji okraszono dawką humoru, a całość pawość.
(http://www.iluzjon.fn.org.pl/)

GRZYBY BURZY
reżyseria: Jan Steliżuk
kraj i rok: PL 2008
czas: 10′
producent: Serafiński Studio Graficzno-Filmowe

WIEK: 5+

Film o kosmosie, w którym poza emocjami bohaterów nic nie wybucha – nie ma w nim promieni lasera tnących wszystko na pół, nie ma kryształu zmieniającego wroga w kupkę popiołu i nie ma teleportacji. Jest za to błoto drogi mlecznej, roje kosmicznego żwiru tłukące w poszycie statku i popsute ogrzewanie. NAGRODY: Zielona Góra (Letni Festiwal – Kino Niezależne “Filmowa Góra”) – “Mały Pagórek” w kategorii: Animacja, Film Eksperymentalny, Tarnów (Tarnowska Nagroda Filmowa) – Nagroda Jury Dziecięcego “Kogut”, Uppsala (International Short Film Festival) – Nagroda dla najlepszego filmu dla dzieci, Radom (Ogólnopolskie Spotkania Filmowe “Kameralno Lato”) – Wyróżnienie.

(animacrossborders.wordpress.com)